Rozdział 10:1-12

"Prawo [Tora] bowiem, zawierając cień [mglisty zarys] przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, nie może nigdy przez te same ofiary, które co roku są nieustannie składane, uczynić doskonałymi [doprowadzić do celu] tych, którzy przychodzą [zbliżają się]. W przeciwnym razie przestano by je składać, dlatego że składający je, raz oczyszczeni, nie mieliby już żadnych grzechów na sumieniu [nie mieli już żadnej świadomości grzechu]. A jednak przez te ofiary każdego roku odbywa się przypominanie grzechów.  Niemożliwe jest bowiem, aby krew wołów i kozłów gładziła [usuwała] grzechy. Dlatego przychodząc na świat, mówi: Ofiary ani daru nie chciałeś, ale przygotowałeś [utworzyłeś, udoskonaliłeś] mi ciało.  Całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się tobie [nie znalazłeś upodobania].  Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę - na początku księgi jest napisane o mnie - abym spełniał twoją wolę, o Boże.  Powiedziawszy wyżej: Ofiar, darów, całopaleń i ofiar za grzech nie chciałeś i nie podobały się tobie [nie znalazłeś upodobania], choć składa się je zgodnie z Prawem;  Następnie powiedział: Oto przychodzę, abym spełniał twoją wolę, o Boże. Znosi [zabiera, usuwa] pierwsze, aby ustanowić drugie.  Za sprawą tej woli jesteśmy uświęceni [poświęceni] przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze.  A każdy kapłan staje codziennie do wykonywania służby Bożej, wiele razy składając te same ofiary, które nigdy nie mogą zgładzić [zdjąć] grzechów.  Lecz ten, gdy złożył jedną ofiarę za grzechy na zawsze, zasiadł po prawicy Boga;"


Przeczytajmy jeszcze fragment z Księgi Psalmów:

„Wiele uczyniłeś cudów, PANIE, mój Boże, a twoich zamysłów wobec nas nikt nie potrafi wyliczyć przed tobą; gdybym chciał je opowiedzieć i ogłosić, jest ich więcej, niż zdołałbym wypowiedzieć.  Ofiary i daru nie chciałeś, lecz otworzyłeś [przekłułeś BG] mi uszy; nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzech.  Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę, na początku księgi jest napisane o mnie;  Pragnę czynić twoją wolę, mój Boże, a twoje prawo jest w moim wnętrzu.” Psalm 40: 5-8

Jezus jest pośrednikiem lepszego, doskonalszego przymierza. To co mamy, my „Grecy”, a przede wszystkim Żydzi, dzięki Nowemu Przymierzu i raz na zawsze złożonej ofierze za grzech w osobie Baranka Bożego jest daleko lepsze od tego wszystkiego mieści się pod słowem Prawo.

To co było dotychczas było tylko cieniem, mglistym zarysem, nawet nie obrazem dobrodziejstw jakie wynikają z Nowego Przymierza. Jednym z takich dobrodziejstw jest oczyszczenie i doprowadzenie do doskonałości. Kolejnym dobrodziejstwem jest uwolnienie z niewoli grzechu. Otrzymanie daru w postaci dobrego, czystego, wolnego od grzechu sumienia. Wiersz dziesiąty mówi o jeszcze jednym dobrodziejstwie ofiary Jezusa. „Za sprawą tej woli jesteśmy uświęceni [poświęceni] przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze.” Co to jest uświęcenie? Poświęcenie to oddzielenie od tego co cielesne, światowe i przeznaczenie dla celów duchowych, niebiańskich. W tym znaczeniu jesteśmy również kapłanami poświęconymi, oddzielonymi do służby. Poświęcenie to także usprawiedliwienie i oczyszczenie.

„A ja za nich uświęcam samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie.” Ewangelia Jana 17:19

„Zborowi Boga w Koryncie, do tych, którzy są uświęceni w Chrystusie Jezusie, powołanym świętym, ze wszystkimi, którzy wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa na każdym miejscu – ich, a także i naszym.” 1 list do Koryntian 1:2; „A takimi niektórzy z was byli. Lecz zostaliście obmyci, lecz zostaliście uświęceni, lecz zostaliście usprawiedliwieni w imię Pana Jezusa i przez Ducha naszego Boga.” 1 list do Koryntian 6:11

”Oni to ukazują działanie prawa wpisanego w ich serca, za poświadczeniem ich sumienia i myśli wzajemnie się oskarżających lub też usprawiedliwiających;” Rzymian 2:15; „I mając wielkiego kapłana nad domem Bożym; Zbliżmy się ze szczerym sercem, w pełni wiary, mając serca oczyszczone od złego sumienia i ciało obmyte czystą wodą.” Hebrajczyków 10: 21,22


W niewoli grzechu…

Obowiązujące Żydów Prawo i obrzędy, ofiary za grzech, wciąż na nowo, a zwłaszcza raz roku w Dniu Pojednana permanentnie przypominały o grzechu. Jedynie przypominały, zakrywały, ale nie usuwały grzechu. Człowiek nadal był niewolnikiem grzechu. Zakryć a usunąć to wielka różnica. Tę różnicę czyni Jezus swoją, raz na zawsze złożoną ze swojego ciała, ofiarą.

Kto nie był w niewoli trudno mu zrozumieć czym jest niewola. Można być niewolnikiem dobrego pana lub okrutnego tyrana. Ta najcięższa niewola, choć niewielu ludzi zdaje sobie z tego sprawę, to niewola grzechu.

W Ew. Jana 8.34 Jezus mówi do niewierzącego faryzeusza, "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, każdy, kto grzeszy, jest niewolnikiem grzechu.";  "a uwolnieni od grzechu, staliście się sługami sprawiedliwości" (Rzymian 6.18).

Dla człowieka który jest niewolnikiem grzechu najgorsze jest poczucie winy, wewnętrzne oskarżenia, przypominanie o grzechu; „odbywa się przypominanie grzechów.” Z tego uwalnia nas Jezus. Co za wielkie dobrodziejstwo!

List do Hebrajczyków pisany był do Żydów i w liście tym autor bardzo wyraźnie pisze, że jest coś więcej, coś lepszego, doskonalszego niż Prawo. Ma to szczególny wydźwięk w naszych czasach gdy w niektórych przypadkach, poganie poddają się Prawu. Bardzo mocno brzmiący, w uszach Żydów, w tym kontekście zapewne jest werset szósty: „Całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się tobie.”

Uczniowie Jezusa są również uświęceni
i poświęceni do służby jako kapłaństwo święte.

„I wy sami, jako żywe kamienie, jesteście budowani w dom duchowy, w kapłaństwo święte, by przez Jezusa Chrystusa przynosić Bogu godne przyjęcia duchowe ofiary.” 1 List Piotra 2:5

„Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym na własność, abyście ogłaszali cnoty Tego, który powołał was z ciemności do przedziwnego swojego światła;” 1 List Piotra 2:9; „I uczynił nas królami i kapłanami Boga i Ojca swojego; Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen.” Apokalipsa 1:6