Rozdział 9: 16-23

"Albowiem tam gdzie jest przymierze [testamentowe rozporządzenie], ten który je zawiera musi uśmiercić ofiarę. Bo przymierze [testament, rozporządzenie] nabiera mocy po śmierci złożonej ofiary [autora testamentu] tego, który je zawiera. Jeśli ofiara [ten który sporządził testament] żyje, przymierze [testament] nie obowiązuje. Dlatego także pierwsze przymierze nie zostało poświęcone [nie zaistniało] bez krwi. Bo gdy Mojżesz ogłosił całemu ludowi wszystkie przykazania Prawa, wziął krew cieląt i kozłów z wodą, ze szkarłatną wełną, z hizopem, pokropił też sam zwój i cały lud, I powiedział: To jest krew przymierza, które Bóg wobec was przykazał [dla was ustanowił]. I podobnie pokropił krwią przybytek i wszystkie naczynia należące [przeznaczone] do służby Bożej. A według Prawa niemal wszystko jest oczyszczane krwią i nie ma odpuszczenia [uwolnienia od] grzechów bez rozlania krwi. Było więc prawdziwie konieczne, aby ziemskie obrazy tego, co w niebiosach były tak oczyszczane, same natomiast rzeczy niebiańskie, lepszymi ofiarami od tamtych.

Mamy tutaj kontynuację rozważań o kompatybilności niebiańskiego Przybytku z ziemskim Namiotem Zgromadzenia, kapłaństwa Aarona i kapłaństwa Jezusa. Ziemski obraz niebiańskiej rzeczywistości. Niewidzialnej, a jednocześnie poprzez obraz prawie, że namacalnej, do której droga została otwarta, a my mamy do niej dostęp. To co łączy te dwie rzeczywistości, to KREW; "nie ma odpuszczenia [uwolnienia od] grzechów bez rozlania krwi"

Pan Bóg powiedział: "Gdyż życie ciała jest we krwi, a Ja dałem wam ją do użytku na ołtarzu, abyście dokonywali nią przebłagania za dusze wasze, gdyż to krew dokonuje przebłagania za życie. " Księga Kapłańska 17:11 Gdy czytamy Tanach, [Stary Testament] widzimy tam ogrom przelanej krwi. Krew zwierząt lała się strumieniami, dzień po dniu, rok po roku, z pokolenia na pokolenie. To przerażający obraz, nieprawdaż?

Ale... Raz do roku, w dniu Jom Kippur, Dniu Pojednania [Przebłagania, Pokuty], arcykapłan miał przyzwolenie, aby wejść do małego, pozbawionego okien pomieszczenia, aby spalić kadzidło i pokropić krwią zwierzęcia ofiarnego przebłagalnię Arki. Czyniąc tak, arcykapłan dokonywał przebłagania za swoje grzechy i tych ludzi.

W miejscu Świętym Świętych stała skrzynia, jej wieko zdobiły cheruby chwały [Sz'chinę], a nazwa tego wieka to od greckiego 'hilastērion' PRZEBŁAGALNIA lub ofiara przebłagalna, a z hebrajskiego 'kaporet" miejsce miłosierdzia. [miejsce na którym zasiada miłosierdzie]

Krew, czytamy o tym w wierszu 22 oczyszcza i odpuszcza, uwalnia od grzechu. Dzięki drogocennej krwi Jezusa mamy oczyszczenie i uwolnienie od grzechu.

"Lecz teraz, niezależnie od Prawa, została ukazana sprawiedliwość Boga, poświadczana przez Prawo i Proroków; Sprawiedliwość Boga przez wiarę w Jezusa Chrystusa, dla wszystkich i wobec wszystkich wierzących, nie ma bowiem różnicy; Bo wszyscy zgrzeszyli i są pozbawiani chwały Bożej. I są uznawani za sprawiedliwych za darmo z Jego łaski przez odkupienie w Chrystusie Jezusie, Którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną, przez wiarę, w Jego krwi, dla wykazania dowodu swojej sprawiedliwości przez odpuszczenie wcześniej popełnionych grzechów w czasie Bożej cierpliwości, Rzymian 3: 21-25

W Listach Jana czytamy; "On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata." 1 List Jana 2:2 oraz "Na tym polega miłość, że nie myśmy umiłowali Boga, lecz że On nas umiłował i posłał Syna swego jako ubłaganie za grzechy nasze." 1 List Jana 4:10 Użyty jest tutaj podobny wyraz grecki 'hilasmo' co oznacza ofiarę przebłagalną. Chrystus swoją przelaną krwią dokonał zadośćuczynienia. Jego śmierć na krzyżu, można powiedzieć, że był to błagalny akt którym wyjednał przebaczenie i w pełni zaspokoił wymagania Bożej sprawiedliwości.

Jan pisze: "Jeślibyśmy wyznawali nasze grzechy, Bóg jest wierny i sprawiedliwy, aby nam odpuścił grzechy i oczyścił nas od wszelkiej nieprawości." 1 Jana 1:9, a Izajasz prorokował: Chodźcie teraz, a rozsądźmy, mówi PAN: Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby były czerwone jak karmazyn, staną się białe jak wełna...." Księga Izajasza 1:18