Zasiadł po prawicy Boga. Piszę to rozważanie w wigilię Bożego Narodzenia. W wielu miejscach, w stajenkach położony malusieńki Jezus. Tu i ówdzie widzimy figurki Maryi trzymającej bezradne dzieciątko Jezus. Są kraje gdzie Maryja i dzieciątko Jezus całkowicie przysłonili Majestat Jezusa. To w jakiś sposób zakłamuje rzeczywistość, ponieważ obecnie Jezus, w całym swoim Majestacie, siedzi po prawicy Boga i współuczestniczy w Jego potędze królewskiej i w Jego godności Bożej jako Pan panów i Król królów. Jest tam w oczekiwaniu, aż proces pokonania nieprzyjaciół dobiegnie końca.
”W te ostatnie dni [Bóg] przemówił do nas w osobie Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy i przez którego uczynił okresy czasu. On, będąc blaskiem chwały i wyrażeniem Jego istoty, podtrzymując wszystko słowem swojej mocy, gdy sam dokonał oczyszczenia naszych grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach.[…] I: Ty, o Panie, na początku założyłeś fundamenty ziemi, a niebiosa są dziełem twoich rąk. One przeminą, ale Ty trwasz, wszystkie jak szata ulegną zużyciu, I jak płaszcz je zwiniesz, i będą odmienione; ale Ty jesteś zawsze ten sam i lata twoje się nie skończą. I czy kiedykolwiek powiedział do któregoś z aniołów: Siądź po mojej prawicy, dopóki nie położę nieprzyjaciół twoich jako podnóżek twoich stóp?” Hebrajczyków 1:2,3; 10-13
”Główną więc myślą tego, co jest mówione, jest to, że mamy takiego arcykapłana, który zasiadł po prawej stronie tronu Majestatu na niebiosach, Jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku, który wzniósł Pan, a nie człowiek.” Hebrajczyków 8:1,2
W poprzednim rozważaniu wymieniłem dobrodziejstwa jakie mamy dzięki ofierze Pana Jezusa. Ta ofiara, złożona z Jego krwi i ciała jest niewspółmiernie lepsza od tego co proponowało Prawo ceremonialne w Starym Przymierzu. W dzisiejszym fragmencie czytamy, że ofiara Jezusa doprowadza nas, poprzez uświęcenie [poświęcenie] do doskonałości
Użyty tutaj grecki wyraz 'τετελειωκεν teteleiōken' oznacza, ukończenie, udoskonalenie, zrealizować coś, doprowadzić do perfekcji, do końca. w liście do Hebrajczyków autor używa go dziewięć razy i jest to ważny element zawarte w przesłaniu Listu. Przyjrzyjmy się tym miejscom:
"Przystało bowiem Temu, dla którego jest wszystko i przez którego jest wszystko, aby Tego, który wielu synów wprowadził do chwały, wodza ich zbawienia, uczynić doskonałym przez cierpienia." 2:10
"A będąc doskonałym, stał się dla wszystkich, którzy są Mu posłuszni, sprawcą zbawienia wiecznego," 5:9
"Prawo bowiem nie doprowadziło niczego do doskonałości, lecz wprowadzało do lepszej nadziei, przez którą zbliżamy się do Boga."; "Prawo bowiem ustanawia arcykapłanami ludzi mających słabość; ale słowo złożonej przysięgi, po nadaniu Prawa – ustanawia Syna Bożego uczynionego doskonałym na wieki." 7:19,28
„Przez to Duch Święty oznajmia, że nie jest jeszcze ukazana droga do świętego świętych, dopóki istnieje pierwszy przybytek, Co jest przykładem teraźniejszego czasu, w którym składane są dary i ofiary, nie mogące uczynić doskonałym w sumieniu tego, który pełni służbę,” 9: 8,9
"Albowiem Prawo mając cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, nie może nigdy przez te same ofiary, które co rok ustawicznie ofiarowują, uczynić doskonałymi tych, którzy przystępują do Boga." 10:1
"Bóg bowiem odnośnie nas przewidział coś lepszego, aby oni bez nas nie zostali doprowadzeni do doskonałości." 11:40
”Ale wy przystąpiliście do góry Syjon i do miasta Boga żywego, do niebiańskiego Jeruzalem i do dziesiątek tysięcy aniołów, Do uroczystego zgromadzenia i do wywołanych pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, i do Boga, sędziego wszystkich, i do duchów sprawiedliwych, uczynionych doskonałymi,” 12:22,23
Drugi wyraz tu występujący to: ' αγιαζομενους hagiazomenous' oznacza oddzielony od (świata), poświęcony dla (Boga), inny.
Uświęcenie jest nieodzownym elementem w procesie doprowadzenia nas do doskonałości. Ten proces jest, często niezauważalnym, bagatelizowanym dobrodziejstwem wynikającym z ofiary Jezusa. W tym procesie ważną rolę odgrywa Duch Święty, który, umieszcza duchowe Prawa w naszych sercach i wypisuje je w naszych umysłach. Zostało to zapowiedziane w Księdze Jeremiasza 31:33. W Księdze Jeremiasza dotyczy to narodu Izraelskiego i nic dziwnego, że autor to miejsce cytuje, zważywszy na to, do kogo adresowany jest List. Jednak taki sam udział Ducha Świętego w prowadzeniu ku doskonałości, jest udziałem nas wszystkich, uczniów Jezusa.
Dzisiejszy fragment kończy się deklaracją cudownej wolności: „A ich grzechy i ich bezprawie nie będą mi więcej przypominane. A gdzie jest od nich wyzwolenie, tam nie ma już ofiary za grzech.”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz