Rozdział 2: 9-15

"Gdy mówi: Opowiem imię Twoje moim braciom, pośrodku zgromadzenia [ekklesia] zaśpiewam Ci hymn. I ponownie: Ja będę pokładał w Nim ufność. I ponownie: Oto ja i dzieci, które dał mi Bóg. Ponieważ dzieci są uczestnikami [udziałowcami, wspólnikami] ciała i krwi, podobnie [pod każdym względem] i On stał się ich uczestnikiem [wspólnikiem]], aby przez śmierć zniszczyć [unieszkodliwić] tego, który ma swoją siłę w śmierci, to jest diabła, I żeby wyswobodzić [wyzwolić] tych, którzy z powodu lęku przed śmiercią przez całe życie podlegli byli niewoli."

Oto widzimy Jezusa, "…Wypadało bowiem [Bogu Ojcu], dla którego jest wszystko i przez którego jest wszystko, aby, doprowadzając wielu synów do chwały, wodza ich zbawienia [Chrystusa] uczynił doskonałym przez cierpienie. Zarówno bowiem ten, który uświęca [Ojciec], jak i uświęceni, z jednego [ z Ojca lub z Adama] są wszyscy. Z tego powodu [Syn] nie wstydzi się nazywać ich braćmi; Mówiąc: Oznajmię twoje imię moim braciom, pośród zgromadzenia [ekklesia] będę ci śpiewał [hymn]. I znowu: Będę pokładał w nim ufność. I znowu: Oto ja i dzieci, które dał mi Bóg.

Musimy ciągle pamiętać, że jest to list napisany do braci Żydów mesjańskich. Autor często cytuje Stary Testament, a zwłaszcza Psalmy, by umocnić ich w wierze w Jezusa. Umocnić w wierze, która ciągle była podważana przez, wrogich im braci Żydów.

W tym fragmencie mamy odwołanie do Psalmu 22. Dawid wypowiedział PANU słowa tej pieśni w dniu, gdy Pan go wybawił z rąk wszystkich jego wrogów i z ręki Saula. II Samuelowi 22:3 nn. To jest proroczy psalm mesjański. Już na początku padają słowa, które czytaliśmy w pierwszych wersach Listu do Hebrajczyków. „Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś?”; „Wszyscy, którzy mnie widzą, szydzą ze mnie, wykrzywiają usta, potrząsają głową, mówiąc: Zaufał PANU, niech go wyzwoli; niech go ocali, skoro go kocha.”; „Dzielą między siebie moje szaty i o moją tunikę rzucają losy.” I teraz dochodzimy do wiersza 22; „Będę głosił twoje imię moim braciom, będę cię chwalił pośród zgromadzenia.” Widzimy bardzo wyraźny związek tych słów z osobą Zbawiciela.

Dalej autor listu cytuje Psalm 22: 2; „PAN moją skałą, moją twierdzą i wybawicielem. Mój Bóg moją opoką, której będę ufał, moją tarczą i rogiem mego zbawienia, moją warownią.” Oraz fragment z Izajasza 8:18; „ Oto ja i dzieci, które PAN mi dał, jesteśmy znakami i cudami w Izraelu od Pana zastępów, który mieszka na górze Syjon.”

Rozdział drugi mówi o człowieczeństwie Pana Jezusa. Który ma z ludźmi wspólnotę ciała i krwi, a także współudział w śmierci. Mamy tutaj pokazaną realność ludzkiej natury Chrystusa. Użyte tutaj słowo 'kekoinōnēken' oznacza partnerstwo, współuczestnictwo, wspólnotę, komunię. Jezus zakosztował śmierci. „Z łaski Bożej zakosztował śmierci za każdego.” Hebrajczyków 2:9

"Alleluja. Będę wysławiał PANA całym sercem w radzie prawych i w zgromadzeniu."
Psalm 111:1

Z jakiego jeszcze powodu Chrystus nie wstydzi się nazywać wierzących swoimi braćmi? Bo może wśród swoich uczniów ogłaszać imię Boże, co oznacza ogłaszać Jego świętość i charakter, bo może przebywać w zgromadzeniu [ekklesia] i wraz z nimi zaśpiewać Bogu pieśń chwały. I wreszcie co ciekawe, może ich nazwać nie tylko braćmi ale i dziećmi, którzy są z Nim uczestnikami ciała i krwi. Są z Nim powiązani więzami krwi. „Oto ja i dzieci, które dał mi Bóg. Ponieważ dzieci są uczestnikami [udziałowcami, wspólnikami] ciała i krwi.”

"I kto to bracia moi? I wyciągnąwszy rękę ku uczniom swoim, rzekł: Oto matka moja i bracia moi! Albowiem ktokolwiek czyni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten jest moim bratem i siostrą, i matką." Mateusza 12:48-50

Nadzieja grzesznika znika przy śmierci
Przypowieści 11:7

Oto widzimy Jezusa... który również  wyzwala od lęku przed śmiercią; "I żeby wyswobodzić tych, którzy z powodu lęku przed śmiercią przez całe życie podlegli byli niewoli." To jest bardzo ważny wers, również i dla nas w czasie ogłoszonej na świecie pandemii koronawirusa. Widzimy jak wiele osób ociera się o śmierć. Śmierć rozpanoszyła, rozgościła się w mediach i w umysłach ludzi, którzy podlegają niewoli lęku przed śmiercią.

Paweł w Liście do Rzymian 5:14 napisał, że; „śmierć panowała od Adama.” Pan Jezus jest dawcą życia i zwycięzcą nad śmiercią. Sam powiedział „Jeszcze tylko krótki czas i świat mnie oglądać nie będzie; lecz wy oglądać mnie będziecie, bo Ja żyję i wy żyć będziecie.” Jana 14:19; następnie; „Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie.” Jana 11:25 oraz; „Nie jest On przeto Bogiem umarłych, ale żywych. Dla niego bowiem wszyscy żyją.” Łukasza 20:38

Jezus jako nasz Wybawiciel, przez swoją śmierć pokonał śmierć i tego który ma władzę nad śmiercią, diabła. Zniweczył jego dzieła.

Paweł napisał w Rzymian 8:1,2: „Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie. Bo zakon Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, uwolnił cię od zakonu grzechu i śmierci.”

Następnie w 1 Koryntian 15: 54-57 dodaje; „A gdy to, co skażone, przyoblecze się w to, co nieskażone, i to, co śmiertelne, przyoblecze się w nieśmiertelność, wtedy wypełni się słowo napisane: Pochłonięta jest śmierć w zwycięstwie! Gdzież jest, o śmierci, zwycięstwo twoje? Gdzież jest, o śmierci, żądło twoje? A żądłem śmierci jest grzech, a mocą grzechu jest zakon; ale Bogu niech będą dzięki, który nam daje zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa.”

Dalej w 1 Tymoteusza 1:8-10 czytamy; „Nie wstydź się więc świadectwa o Panu naszym, ani mnie, więźnia jego, ale cierp wespół ze mną dla ewangelii, wsparty mocą Boga, który nas wybawił i powołał powołaniem świętym, nie na podstawie uczynków naszych, lecz według postanowienia swojego i łaski, danej nam w Chrystusie Jezusie przed dawnymi wiekami, a teraz objawionej przez przyjście Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa, który śmierć zniszczył, a żywot i nieśmiertelność na jaśnię wywiódł przez ewangelię,”

"I usłyszałem donośny głos w niebie, mówiący: Teraz nastało zbawienie i moc, i panowanie Boga naszego, i władztwo Pomazańca jego, gdyż zrzucony został oskarżyciel braci naszych, który dniem i nocą oskarżał ich przed naszym Bogiem.”; "I śmierć, i piekło zostały wrzucone do jeziora ognistego; owo jezioro ogniste, to druga śmierć.” Objawienie 12:10; 20:14

Czyż ta błogosławiona nadzieja nie czyni nas prawdziwie wolnymi od niewoli lęku przed śmiercią? Podziękuj dziś Bogu za uwolnienie od lęku przed śmiercią.