"Dlatego, bracia święci, [współ]uczestnicy [towarzysze] powołania niebieskiego, zwróćcie [baczną] uwagę na Apostoła [Posłańca] i Arcykapłana naszego wyznania, Jezusa, bo On jest wierny Temu, który Go uczynił, jak i Mojżesz w całym Jego domu. O tyle nawet większej czci [szacunku] godzien jest od Mojżesza, o ile większą cześć od domu ma jego budowniczy. Każdy bowiem dom jest przez kogoś zbudowany, a Tym, który zbudował wszystko, jest Bóg. I Mojżesz wprawdzie był wierny w całym domu Jego, ale jako sługa na świadectwo tego, co miało być powiedziane;"
Autor Listu chce aby wierzący Żydzi (a także my z pogan) skierowali wzrok na Jezusa. Nie na proroków, ani nie na Abrahama, również nie na Mojżesza, ale na Jezusa. Owszem, prorocy, Abraham i Mojżesz są godni naszej uwagi. Prorocy byli wzorem odwagi, Abraham człowiekiem nadziei, a Mojżesz przykładem wierności i pokory.
W 4 Mojżeszowej 12:3 czytamy, że „Mojżesz był najpokorniejszym ze wszystkich ludzi, którzy mieszkali na ziemi.”
Dalej rzekł Pan: „Słuchajcie moich słów: Jeżeli jest u was prorok Pana, to objawiam mu się w widzeniu, przemawiam do niego we śnie. Lecz nie tak jest ze sługą moim, Mojżeszem. W całym moim domu jest on wiernym. Z ust do ust przemawiam do niego, i jasno, a nie w zagadkach. I prawdziwą postać Pana ogląda on.” 4 Moj. 6-7
Żydzi mówili; a Mojżesz powiedział to, a Mojżesz powiedział tamto. Myślę, że uczniowie Jezusa żydowskiego pochodzenia mieli tendencję patrzenia na Mojżesza jak na guru. Później miejsce Mojżesza zajęli różni czcigodni rabini, a dla chrześcijan Ojcowie kościoła i inni wybitni teologowie. Dlatego dzisiaj mamy kilkadziesiąt tysięcy chrześcijańskich denominacji wpatrzonych, każda w swojego „Mojżesza”.
Pan Jezus sam poczynił zarzut Żydom; „Na katedrze [krześle nauczyciela] Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze.” Ewangelia Mateusza 23:2
Ówcześni teologowie i pasterze byli tak zapatrzeni na Mojżesza, że nie dostrzegli Jezusa.
”Wówczas go [uzdrowionego ślepego od urodzenia] zelżyli i rzekli: Bądź ty sobie Jego uczniem, my jesteśmy uczniami Mojżesza.” Ewangelia Jana 9:28
Mojżesz był na tyle ważną postacią dla Żydów, że Paweł pisze nawet o chrzcie w jego imię; „i wszyscy byli ochrzczeni w [imię] Mojżesza, w obłoku i w morzu;” 1 list do Koryntian 10:2
Bóg nie zapomina o Mojżeszu, jest On nadal ważną postacią dla chrześcijan, tak jak i prorocy i inni bohaterowie wiary. Będziemy o nich mówić gdy dotrzemy do jedenastego rozdziału. Mimo tego wzrok adresatów i czytelników Listu do Hebrajczyków, musi być skierowany przede wszystkim na Jezusa.
W dzisiejszym fragmencie na uwagę zasługuje wierność. To cecha która łączy Mojżesza z Panem Jezusem. Obaj byli wierni w „całym domu Bożym”. Wierność, lojalność bezinteresowne oddanie się drugiej osobie, to cechy dzisiaj raczej wśród ludzi rzadko spotykane. Wręcz przeciwnie ludzie są nielojalni, przekupni, niestali, zdradzieccy. Paweł pisał o tym do Tymoteusza; „Wiedz o tym, że w dniach ostatecznych nastaną trudne czasy. Ludzie będą … zdradzieccy”
Tymczasem [On] jest wierny…
Bóg jest wierny…
1 Jana 1:9; 2 Kor. 1:18
"Niewzruszenie trzymajmy się nadziei, którą wyznajemy, gdyż wierny jest Ten, który złożył obietnicę." Hebr. 10:23
"I zobaczyłem otwarte niebo, i oto biały koń, a Ten, który na nim siedzi, nazywany jest Wierny i Prawdziwy — w sprawiedliwości sądzi i walczy." Objawienie 19:11
"Wierny jest Ten, który was powołuje; On też tego dokona." 1 Tes 5:24
A wierny jest Pan, który was utwierdzi i ustrzeże od złego. II Tes 3:3
Słowo Boże również i nas zachęca do wierności... "Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec [koronę] życia." Objawienie 2:10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz