Rozdział 2:16 – 3:1

„Bo przecież [oczywiście] ujmuje się On nie za aniołami [nie przyjął natury aniołów], lecz ujmuje się za potomstwem [przygarnia potomstwo] Abrahama. Dlatego [stąd też] musiał [był zobowiązany] we wszystkim upodobnić się do braci, aby mógł zostać miłosiernym i wiernym arcykapłanem przed Bogiem dla przebłagania go za grzechy ludu. A że sam przeszedł przez cierpienie i próby [doświadczenia] [był kuszony], może dopomóc tym, którzy przez próby [doświadczenia] przechodzą [są w pokusach]. A zatem, bracia święci, których łączy to samo niebiańskie powołanie, wpatrujcie się [uważnie przyjrzyjcie, skupcie swoją uwagę na] w Jezusa, apostoła Bożego i najwyższego kapłana [arcykapłana] naszego wyznania.”

Poprzednie rozważania koncentrowały nasze myśli na patrzeniu na Jezusa. W Hebr. 2:9 czytaliśmy; „widzimy Jezusa.” Teraz mamy zachętę; „wpatrujcie się na Jezusa” skupcie na Nim całą swoją uwagę, on jest naszym arcykapłanem. A przede wszystkim jest kapłanem dla braci Żydów mesjańskich. List jest pisany do ludzi, głównie Żydów (?), którzy Jezusa nie widzieli osobiście, a tylko słyszeli o Nim opowieści. Jedni uważali Go za jednego z buntowników, bluźnierców, inni za legendarną postać, działacza społecznego, dobrego człowieka. Była potrzeba przedstawić im Jezusa, kim On jest, czego dokonał i właśnie dokładnie to robi autor Listu.

Czy List do Hebrajczyków, jak sugeruje tytuł, jest adresowany tylko do Żydów mesjańskich, czy też do wszytkach chrześcijan, bowiem w myśl apostoła Pawła,  my wszyscy jesteśmy potomkami Abrahama. W Hebrajczyków 2:11 czytaliśmy, "z jednego jesteśmy" braćmi. Tym jednym może być Bóg Ojciec, Adam a także Abraham, co wynika z kontekstu.

„Obietnica natomiast pochodzi z wiary, by była dziełem łaski i aby w ten sposób zachowała swą moc dla całego potomstwa: nie tylko dla potomstwa z Prawa, ale dla potomstwa żyjącego dzięki wierze Abrahama. On jest ojcem nas wszystkich.” Rzymian 4:16

”Abraham uwierzył Bogu, który właśnie za to uznał go za sprawiedliwego.   Wiedzcie więc, że tylko ci, którzy wierzą, są synami Abrahama. (  Właśnie Pismo, które przewidziało, że Bóg usprawiedliwi pogan dzięki wierze, ogłosiło Abrahamowi radosną nowinę: Przez ciebie otrzymają błogosławieństwo wszystkie ludy ziemi.   Tak więc ci, którzy wierzą, są błogosławieni na równi z Abrahamem, który uwierzył.” Galacjan 3: 6-9

Pan Jezus stał się człowiekiem, aby we wszystkim upodobnić się do braci. To "stanie się podobnym" do nas wiele Go kosztowało; "”Lecz ogołocił [pozbawił znaczenia, opustoszył] samego siebie, przyjmując postać sługi i stając się podobny do ludzi;   A z postawy [zewnętrznej postaci] uznany [znaleziony jako] za człowieka, uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.” Filipian 2:7;8

Stał się podobnym do nas, doświadczył prób, kuszenia, cierpienia, odrzucenia. Doświadczył tego wszystkiego, czego my doświadczamy, dlatego jest najlepszym duchowym przywódcą, Arcykapłanem.

"Nie mamy bowiem najwyższego kapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz kuszonego we wszystkim podobnie jak my, ale bez grzechu." Hebrajczyków 4:15

"Każdy bowiem najwyższy kapłan wzięty spośród ludzi, dla ludzi jest ustanowiony w sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy; Który może współczuć nieświadomym i błądzącym, gdyż sam podlega słabościom. I z tego powodu powinien, jak za lud, tak i za samego siebie składać ofiary za grzechy. A nikt sam sobie nie bierze tej godności, tylko ten, który zostaje powołany przez Boga, tak jak Aaron. Podobnie i Chrystus nie sam siebie okrył chwałą, aby stać się najwyższym kapłanem, ale ten, który powiedział do niego: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem." Hebrajczyków 5:1-5

"Takiego to przystało nam mieć najwyższego kapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników i wywyższonego ponad niebiosa;  Który nie musi codziennie, jak tamci najwyżsi kapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, a potem za grzechy ludu. Uczynił to bowiem raz, ofiarując samego siebie.  Prawo bowiem ustanawiało najwyższymi kapłanami ludzi, którzy podlegają słabościom, słowo zaś przysięgi, która nastąpiła po prawie, ustanowiło Syna doskonałego na wieki." Hebrajczyków 7:26-28

"Lecz Chrystus, gdy przyszedł jako najwyższy kapłan dóbr przyszłych, przez większy i doskonalszy przybytek, nieuczyniony ręką, to jest nienależący do tego budynku;  Ani nie przez krew kozłów i cieląt, ale przez własną krew wszedł raz do Miejsca Najświętszego, zdobywszy wieczne odkupienie." Hebrajczyków 9:11,12 

W czasie gdy był pisany List do Hebrajczyków, arcykapłan był  człowiekiem posłusznym Rzymowi, skorumpowanym, żeby nie powiedzieć bezbożnym i mało znaczącym narzędziem w rękach Rzymian. Zdaje się, że ostatni arcykapłan Fanni syn Samuela był patriotą, zelotą. Był przywódcą sił rewolucyjnych i zginął podczas zniszczenia Świątyni Heroda w 70 roku n.e.

Żydzi nie mieli w arcykapłanach wzorca godnego do naśladowania. Poza nielicznymi osobami, takimi jak Aaron, Jozue, Sadok nie reprezentowali godnie Pana Boga. A powinna to być osoba święta, oddzielona od świata i przeznaczona dla Boga, fizycznie doskonała, pobożna, poświęcona Panu. Tylko on mógł raz w roku, w Dniu Pojednania  wejść z krwią poza zasłonę do miejsca najświętszego. 

"Aaron będzie nosił imiona synów izraelskich na napierśniku wyrocznym na swoim sercu, gdy będzie wchodził do miejsca świętego, ku stałej pamięci przed Panem.  Do napierśnika wyrocznego włożysz urim i tummim, aby były na sercu Aarona, gdy będzie stawał przed obliczem Pana. Tak nosić będzie Aaron na swym sercu ustawicznie przed obliczem Pana wyrocznie dla synów izraelskich. ... Zrobisz też diadem ze szczerego złota i wyryjesz na nim jak na pieczęci napis: Poświęcony Panu. Przymocujesz go sznurem z fioletowej purpury do zawoju na głowie. Będzie on na przedzie zawoju. Aaron będzie go miał na czole, ponieważ Aaron będzie nosił uchybienia popełnione przy świętych ofiarach, które składać będą synowie izraelscy przy wszystkich swoich świętych darach. I będzie zawsze na jego czole dla zjednania im łaski Pana." Księga Wyjścia 28:29-38

"Będą święci dla swego Boga i nie będą bezcześcili imienia swego Boga, składają bowiem ofiary PANA spalane w ogniu oraz chleb swego Boga. Będą więc święci  Najwyższy kapłan wśród swoich braci, na którego głowę została wylana oliwa namaszczenia i który został poświęcony, aby wkładać na siebie święte szaty, nie będzie odsłaniał swej głowy i nie rozedrze swoich szat;" Księga Kapłańska 21:6,10

Zbawiciel jest  miłosiernym i wiernym arcykapłanem.

Miłosierdzie i łaska to atrybuty Boga. Bóg jest miłosierny i jest Ojcem miłosierdzia czytamy o tym w Łukasza 6:36 i 2 Koryntian 1:3; "Dlatego bądźcie miłosierni, jak i wasz Ojciec jest miłosierny.", "Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy." Miłosierny jest również Jego Syn, jak mogłoby być inaczej.

Mamy Arcykapłana, który zniszczył diabła i jego dzieła [2:14],wyzwolił nas z niewoli lęku przed śmiercią [2:15], jest miłosierny i ujmuje się za nami [2:16,17],pomaga tym którzy są kuszeni, doświadczają prób [2:18]. Skupmy więc naszą całą uwagę na Nim. O to apeluje autor listu.

Dzisiaj widzimy jak wiele rzeczy i sytuacji próbuje, niestety często skutecznie, odwieść nasz wzrok od Jezusa. Ten dzisiejszy fragment jest napomnieniem i zachęceniem by nie tracić z oczu naszego Zbawiciela

W dzisiejszym fragmencie czytamy, że Jezus może dopomóc tym, którzy przez próby przechodzą. W jęz. Greckim są tutaj słowa ‘peirasmon’ i ‘peirazomenois’ można przetłumaczyć jako próby, testy, doświadczenia albo pokusy. Jest kwestią dyskusyjną które słowo jest tutaj najbardziej odpowiednie. Pan Jezus był i doświadczany i kuszony. Kuszony przez diabła i to nie tylko przez czterdzieści dni na pustyni.

”Kiedy diabeł skończył całe kuszenie, odstąpił od niego na jakiś czas.” Łukasza 4:13; ”Lecz on odwrócił się i powiedział do Piotra: Odejdź ode mnie, szatanie! Jesteś dla mnie zgorszeniem, bo nie pojmujesz tego, co Boże, ale to, co ludzkie.” Mateusza 16:23

I jeszcze jedna myśl. Fakt, że Jezus jest Arcykapłanem oznacza, że stoi On na czele kapłanów. A kapłanami są nie duchowni różnych wyznań i denominacji, ubrani w specjalne szaty, ale uczniowie Jezusa. "Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości;" 1 List Piotra 2:9; "i uczynił nas rodem królewskim, kapłanami Boga i Ojca swojego, niech będzie chwała i moc na wieki wieków. Amen." Objawienie 1:6