"Służą oni obrazowi [przykładowi] i cieniowi tego, co jest niebiańskie; [służą w odbiciu i cieniu świątyni niebiańskiej] Bóg tak ostrzegł Mojżesza [polecił, Mojżesz otrzymał wyrocznię], gdy zamierzał dokończyć przybytek: Mówi bowiem – patrz [dopilnuj tego], abyś uczynił wszystko według wzoru, jaki ci pokazano na górze. Ale teraz przyjął [objął, otrzymał w udziale] On o tyle ważniejszą [wspanialszą, przewyższającą] służbę, o ile lepszego przymierza jest pośrednikiem, które prawnie ustanowione [uprawomocnione Torą] jest na lepszych obietnicach [podstawie lepszych obietnic]. Bo gdyby to pierwsze było nienaganne [bez wad, nie dało podstaw do znajdowania wad], to nie szukano by miejsca na drugie."
„Uważaj, abyś uczynił wszystko według wzoru tego, co ci ukazano na górze.”
Księga Wyjścia 25:40
Słowo służyć w 8:2 i 8:5 ‘latreuousin’ nie oznacza niewolnika, ale sługę wysoko postawionego, królewskiego czy świątynnego. Kapłan w Namiocie Spotkania był sługą. Na czym polega ważniejsza służba Jezusa?
Kapłani za czasów Mojżesza i później służyli w odbiciu i w cieniu świątyni niebiańskiej. Teraz służba Jezusa jest w oryginale, w niebiańskiej świątyni Namiotu Spotkania. Jest lepsza, doskonalsza. O tym przeczytamy w następnym, dziewiątym rozdziale Listu do Hebrajczyków.
”Lecz Chrystus przyszedł jako arcykapłan przyszłych dóbr, wszedł przez większy i doskonalszy przybytek, nie uczyniony ręką, to jest nienależący do tego, co stworzone, ani przez krew kozłów i cieląt, ale przez swoją własną krew, wszedł raz na zawsze do świętego świętych, uzyskując wieczne odkupienie… Chrystus bowiem wszedł nie do uczynionego ręką świętego świętych, które byłoby odbiciem prawdziwego, lecz do samego nieba, aby teraz być obecnym w naszym imieniu przed obliczem Boga;” Hebrajczyków 9:11,12,24)
Pierwszy przybytek, Namiot Zgromadzenia był kopią oryginalnego przybytku w niebie, mowa o tym jest nie tylko w Biblii: Wj 25:9, 40; Obj. 11:19; 13:6; 15:5; ale także w pismach apokryficznych i innych dziełach należących do tradycji żydowskiej: 2 Barucha 4:5; Męczeństwo i wniebowstąpienie Izajasza 7:10; Mądrość 9:8; Starożytności Żydów Flawiusza Józefa Flawiusza 3:6:1
„I po tym zobaczyłem, a oto została otwarta świątynia [przybytek] namiotu świadectwa w niebie,” Objawienie 15:5
Ciekawe, że autor Listu do Hebrajczyków nigdy nie omawia ani świątyni Salomona, czy Heroda. Namiot Zgromadzenia nie był planem Mojżesza, ale... został objawiony, zaprojektowany przez samego Boga. „Uważaj, abyś uczynił wszystko według wzoru.” Ten niebiański Wzór nadal tam, z jakiegoś powodu jest, jaki ma i czy w ogóle ma fizyczny kształt, trudno powiedzieć, ale pewnego dnia przestanie istnieć. „I nie widziałem w nim świątyni [przybytku]; albowiem Pan, Bóg Wszechmogący jest jego świątynią, i Baranek.” Objawienie 21:22
Wzór przybytku jest w Niebie, jest lepszy, doskonalszy, a skoro niebiańska świątynia jest lepsza to i służba, ofiara, przymierze, obietnice są lepsze. Może to dla nas Europejczyków jest to dość zawiłe, zagmatwane rozważanie, ale dla Żydów wówczas miało i ma obecnie głęboki sens. Nie będąc Żydami, zwłaszcza tymi do których bezpośrednio adresowany był list, nie zrozumiemy w pełni głębokości i znaczenia tego fragmentu.
Trzeba podkreślić tu znaczenie użytego w tekście słowa ‘mesítēs’ - mediator, arbiter jest terminem prawnym oznaczającym arbitra gwarantujący wykonanie wszystkich warunków przewidzianych w umowie [obietnicy] Arbiter wysłuchuje stron sporu i rozstrzyga, która ma rację. Przyznaje ją jednej ze stron, czyli efektem jest wydanie przez wiążącego orzeczenia. Jezus jako arcykapłan stoi pomiędzy świętym Bogiem a grzeszną ludzkością, w roli pośrednika.
„Dlatego też jest pośrednikiem nowego przymierza, aby na skutek śmierci, która nastąpiła dla odkupienia przestępstw popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są powołani, wzięli obietnicę dziedzictwa wiecznego.”; „I do pośrednika nowego przymierza, Jezusa, i do krwi pokropienia, która przemawia potężniej od krwi Abla.”; „Bo jeden jest Bóg, jeden też pośrednik Boga i ludzi: człowiek Chrystus Jezus, Który dał siebie samego na okup za wszystkich, na świadectwo swoich czasów." Hebr. 9:15, 12:24; 1 Tym. 2:5,6
"Gdyby bowiem to pierwsze było nienaganne [bez wad], to nie szukano by miejsca na drugie." Nasuwa się jeszcze pytanie: dlaczego pierwsze przymierze miało jakąś wadę? Było jak podają inne tłumaczenia, niedoskonałe, czy w jakiś sposób naganne, gorsze. Czyżby doskonały Bóg zawarł niedoskonale, pełne wad przymierze? Wada i niedoskonałość starego przymierza tkwiła nie w przymierzu, ale w ludzie Izraela, który okazał się niewierny, bez wiary. O tym jest mowa w dziewiątym wierszu tego rozdziału.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz