Rozdział 9: 1-5

"Wprawdzie [prawdziwie] więc [otóż] i pierwsze przymierze miało przepisy o służbie Bożej i ziemskie miejsce święte.  Albowiem został wzniesiony pierwszy przybytek, który w części, zwanej miejscem świętym miał świecznik, stół i chleby ofiarne.  A za drugą zasłoną przybytku była część zwana Świętym Świętych,  Mająca złotą kadzielnicę [ołtarz kadzidlany] i Arkę [skrzynię] Przymierza, całą przykrytą złotem, w której był złoty dzban z manną, laska Aarona, która zakwitła i tablice przymierza.  Nad nią natomiast byli cherubini chwały, którzy zacieniali [osłaniali] przebłagalnię [ofiarę przebłagalną, wieko miłosierdzia, zadośćuczynienia], o których teraz nie ma potrzeby szczegółowo mówić." 

Nie ma potrzeby szczegółowo pisać o pierwszym przybytku. Spory opis mamy w Pięcioksięgu. Poza tym adresaci dobrze znali ten temat. Jednak warto zwrócić uwagę na kilka kwestii.

 

Po pierwsze Przybytek. Czym był przybytek? Hebrajskie słowo ‘miškān’ znaczy „święte mieszkanie”. W Księdze Powtórzonego Prawa 12:11 czytamy: „na miejsce, które Pan, Bóg wasz, wybierze na mieszkanie dla swego imienia, będziecie przynosić wszystko, co wam dziś nakazuję: wasze całopalenia i rzeźne ofiary, wasze dziesięciny i dary ofiarne waszych rąk, i cały wybór ofiar ślubowanych, jakie ślubować będziecie Panu.”; „Lecz idźcie do mojego miejsca w Sylo, gdzie niegdyś dałem mieszkanie mojemu imieniu…” Księga Jeremiasza 7:12. Pierwszy przybytek to miejsce zamieszkania Boga, a ściślej mówiąc chwały Bożej.

Kolejny element na który chciałbym zwrócić uwagę to stół na chleby pokładne. Na pokryty złotem stół z drzewa akacjowego ułożony był chleb który nazwano chlebem obecności, lub dosłownie od ‘hapanim’ [Ks. Wyjścia 35:13] chlebem oblicza.

Następny przedmiot to świecznik ‘menorah’, który również wskazuje na obecność Bożą w światłości Jego chwały, Boga który jest światłością. „PAN jest moją światłością i moim zbawieniem, kogóż będę się bać? PAN jest mocą mego życia, kogóż mam się lękać?” Księga Psalmów 27:1; „Światłością w dzień nie będzie ci już słońce, a blask księżyca nie będzie ci już świecił, lecz Pan będzie twoją wieczną światłością, a twój Bóg twoją chlubą.” Księga Izajasza 60:19; „Jezus znowu powiedział do nich: Ja jestem światłością świata. Kto idzie za mną, nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość życia.” Ewangelia Jana 8:12; „Przesłanie zaś, które słyszeliśmy od niego i wam zwiastujemy, jest takie: Bóg jest światłością i nie ma w nim żadnej ciemności.” 1 List Jana 1:5

"Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym na własność, abyście ogłaszali cnoty Tego, który powołał was z ciemności do przedziwnego swojego światła;" 1 Piotra 2:9,10

No i oczywiście Skrzynia Przymierza z wiekiem przebłagania, czy zadośćuczynienia znajdująca się w miejscu Świętym Świętych. Serce pierwszego przybytku.

Każdy element w pierwszym przybytku miał swoje głębokie symboliczne znaczenie, był "cieniem rzeczy przyszłych". Przeznaczeniem  tego miejsca było zamieszkanie Boga wśród ludzi oraz symboliczne wskazanie na Baranka Bożego, Jezusa Chrystusa, jako ofiarę przebłagania za grzechy.

Mając to na uwadze słyszymy Piotra który głosi, że „Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim, Ten, będąc Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach ręką zbudowanych ani też nie służy mu się rękami ludzkimi, jak gdyby czego potrzebował, gdyż sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko.” Dzieje Apostolskie 17:24,25

Ósmy rozdział kończył się myślą, że coś jest "bliskie zaniku". W tym fragmencie widzimy, że bliska zaniku jest idea świątyni "zbudowanej ręką ludzką". Symbol traci na znaczeniu, a rzeczywistością Jest Chrystus."

"Wszystko to są tylko cienie rzeczy przyszłych;
rzeczywistością natomiast jest Chrystus."
Kolosan 2:17

Teraz musimy zmierzyć się z takim tekstem: „A za drugą zasłoną przybytku była część zwana Świętym Świętych, mająca złotą kadzielnicę.” Gdzie się w tym opisie podział ołtarz kadzidlany? Przecież w pierwszym przybytku ołtarz do spalania kadzidła znajdował się w Miejscu Świętym, tuż przy zasłonie oddzielającej Święte od Najświętszego. Czyżby autor się pomylił, a może wykazał się niekompetencją? A może nadał ołtarzowi jakieś szczególne, duchowe „nowotestamentowe” znaczenie? Myślę, że nie. Więc o co tutaj chodzi?

W języku greckim mamy tutaj użyte słowo: θυμιατήριον ‘thymiatērion’ czyli dosłownie kadzielnicę, na którą arcykapłan wykładał węgiel i kadzidło, kiedy wchodził do Miejsca Najświętszego w Dniu Pojednania.

”Następnie weźmie pełną kadzielnicę rozżarzonych węgli z ołtarza, który jest przed Panem, i pełne garście miałkiego wonnego kadzidła i wniesie poza zasłonę, i nasypie kadzidła na ogień przed Panem, aby obłok z kadzidła okrył wieko, które jest ponad Świadectwem, i aby nie zginąć.” Kapłańska 16: 12,13

Według mnie w tym fragmencie autor celowo pomija ołtarz kadzidlany, chce bowiem podkreślić rolę kadzielnicy, z którą Arcykapłan wchodził przed oblicze Boże.

Jaka jest rola kadzielnicy? Odpowiedź na to pytanie znajdujemy w Księdze Objawienia 8:3-5; „A inny anioł przyszedł i został postawiony przy ołtarzu, mając złotą kadzielnicę; i dano mu wiele kadzidła, aby ofiarował je z modlitwami wszystkich świętych na złotym ołtarzu, który jest przed tronem. I wzniósł się dym kadzideł z modlitwami świętych z ręki anioła przed Bogiem. I wziął anioł kadzielnicę, i napełnił ją ogniem z ołtarza, i zrzucił na ziemię, i zabrzmiały głosy i grzmoty, i błyskawice, i trzęsienie ziemi.