„I – jak można by powiedzieć – w Abrahamie i Lewi, przyjmujący dziesięciny, jest obłożony dziesięciną; Był bowiem jeszcze w lędźwiach [w ciele] ojca, gdy Melchisedek wyszedł mu na spotkanie. Gdyby więc doskonałość była osiągana przez kapłaństwo lewickie, a z powodu niego lud otrzymał Prawo, jaka jeszcze byłaby potrzeba, aby ustanawiać innego kapłana zgodnie z porządkiem [rangą, pozycją] Melchisedeka, a nie być nazwanym kapłanem zgodnie z porządkiem, [rangą, pozycją] Aarona? Bo skoro zmieniane jest kapłaństwo, to koniecznie musi nastąpić i zmiana Prawa. Bo Ten, o którym jest mowa, należał do innego pokolenia, z którego nikt nie służył ołtarzowi. Bo jest oczywiste, że nasz Pan wywodzi się z Judy, o którym to pokoleniu Mojżesz nic nie powiedział odnośnie kapłaństwa. I jest to tym bardziej oczywiste, że na podobieństwo Melchisedeka jest ustanowiony inny kapłan, Który stał się nim, nie według przykazania prawa cielesnego, ale według mocy niezniszczalnego [nieprzemijającego] życia. Świadczy bowiem o Nim: Ty jesteś kapłanem na wieki według porządku Melchisedeka. Istotnie bowiem poprzednie przykazanie staje się nieważne [zniesione, uniewaznione] z powodu jego bezsilności [słabości] i bezużyteczności, Prawo bowiem nie doprowadziło niczego do doskonałości, lecz wprowadzało[kogoś w czyjeś miejsce] do lepszej nadziei, przez którą zbliżamy się do [jesteśmy Jemu bliscy] Boga. I co więcej, stało się to, nie bez złożenia przysięgi, Bo ci wprawdzie stawali się kapłanami bez przysięgi, a Ten ze względu na przysięgę Tego, który do Niego mówi: Przysiągł Pan i nie będzie tego żałował: Ty jesteś kapłanem na wieki według porządku Melchisedeka. O tyle więc LEPSZEGO [znaczniejszego] przymierza [testamentu] Jezus stał się poręczycielem [gwarantem].”
Prawo Mojżeszowe nie było doskonałe i zaszła konieczność zmiany prawa na lepsze. Była [potrzeba ustanowić coś lepszego. Do kogo te słowa skierował autor? Czy do pogan ? Nie ! Do Hebrajczyków. I co ważne, na kilka lat przed zburzeniem świątyni w Jerozolimie. A więc daje to do myślenia, że jest coś lepszego i trwalszego niż Prawo Mojżesza. Czyż nie?
"O ileż LEPSZEGO przymierza stał się Jezus poręczycielem!"
Są rzeczy, lepsze i gorsze, doskonałe i niedoskonałe. Na ogół człowiek szuka i wybiera coś, dąży do czegoś co jest lepsze. Niestety często tylko w sprawach cielesnych rzadziej w duchowych. Dzisiaj niektóre środowiska koncentrują się na porządku tymczasowym, zamiast na wiecznym. Ten fragment Listu do Hebrajczyków bardzo wyraźnie wskazuje, że porządek, liturgia, Prawo z czasów Lewiego, Mojżesza i Aarona jest gorszy, mniej doskonały od porządku, liturgii, prawa ustanowionego przez Kapłana według porządku Melchizedeka. To nie w Mojżeszu, ale w Panu Jezusie mamy rzeczy LEPSZE...
Hbr 6:9: "Ale chociaż tak mówimy, to jeśli chodzi o was, umiłowani, jesteśmy przekonani o czymś LEPSZYM, zwłaszcza co dotyczy zbawienia."
Hebr 7:19: "Gdyż zakon nie przywiódł niczego do doskonałości, z drugiej zaś strony wzbudzona zostaje LEPSZA nadzieja, przez którą zbliżamy się do Boga."
Hebr 7:22: "O ileż LEPSZEGO przymierza stał się Jezus poręczycielem!"
Hebr 8:6: "Teraz zaś objął o tyle znakomitszą służbę, o ile LEPSZEGO przymierza jest pośrednikiem, które ustanowione zostało w oparciu o lepsze obietnice."
Hebr 11:16: "Lecz oni zdążają do LEPSZEJ [ojczyzny], to jest do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się być nazywany ich Bogiem, gdyż przygotował dla nich miasto."
Hebr 11:35: "Kobiety otrzymały z powrotem swoich zmarłych przez wskrzeszenie; inni zaś zostali zamęczeni na śmierć, nie przyjąwszy uwolnienia, aby dostąpić LEPSZEGO zmartwychwstania."
Hbr 11:40: "Ponieważ Bóg przewidział ze względu na nas coś LEPSZEGO, mianowicie, aby oni nie osiągnęli celu bez nas.
Hebr 12:24: "I do pośrednika nowego przymierza, Jezusa, i do krwi, którą się kropi, a która przemawia LEPIEJ niż krew Abla."
Hebr 10:34-35: "Cierpieliście bowiem wespół z więźniami i przyjęliście z radością grabież waszego mienia, wiedząc, że sami posiadacie majętność LEPSZĄ i trwałą. Nie porzucajcie więc ufności waszej, która ma wielką zapłatę."
Lewi, przyjmujący dziesięciny, złożył dziesięcinę…
W tym fragmencie jest również mowa o dziesięcinie, ale z perspektywy porządku Melchizedeka. Można by powiedzieć – w Abrahamie i Lewi, przyjmujący dziesięciny, złożył dziesięcinę…
W Liście do Hebrajczyków czytamy, że „Melchizedech, król Salemu, kapłan Boga Najwyższego, pozostaje kapłanem na wieki.” Dalej autor pisze; „Widzicie więc, jak wielki był ten, któremu Abraham jako głowa narodu dał dziesiątą część z najlepszych zdobyczy [z najlepszego łupu]. Bezsprzecznie, niższy bywa błogosławiony przez wyższego. Tutaj biorą dziesięciny ludzie śmiertelni, tam zaś ktoś, o kim się świadczy, że żyje.
Mamy tutaj wzmiankę o dziesięcinie. Tutaj po raz pierwszy pojawia się ten rodzaj świadczenia na rzecz Boga, kultu religijnego, innych ludzi czy też jako forma oszczędności. Dobrowolna dziesięcina Abrahama, co warte uwagi, z najlepszego łupu wojennego, była symbolem respektu, wdzięczności w stosunku do Melchizedeka.
Dziś w wielu wspólnotach kładzie się nacisk na oddawanie dziesięciny. Bywa, że jest ona przymusowa. Temat dziesięciny budzi emocje i jest przedmiotem sporów we wspólnotach. Tymczasem ten system ofiarności został ustanowiony i pobłogosławiony przez Boga. Jest to ważny, jak najbardziej biblijny, jak najbardziej dobrowolny sposób ofiarowywania swoich dochodów. Przypatrzmy się pewnej decyzji Jakuba:
„I nadał temu miejscu nazwę Betel, lecz przedtem miasto nazywało się Luz. Wtedy Jakub złożył ślub, mówiąc: Jeśli Bóg będzie ze mną i będzie mnie strzegł na tej drodze, którą idę, jeśli da mi chleb do jedzenia i odzież do ubrania; I jeśli wrócę w pokoju do domu mego ojca, to PAN będzie moim Bogiem. A ten kamień, który postawiłem na znak, będzie domem Bożym. I ze wszystkiego, co mi dasz, będę ci na pewno oddawał dziesięcinę.” Księga Rodzaju 28: 19-22
Dziesięcina była ważnym aspektem życia religijnego Hebrajczyków. W Drugiej Księdze Kronik 30:5-7, czytamy taki ciekawy opis pewnej sytuacji: „Gdy tylko wiadomość ta się rozeszła, mieszkańcy Izraela zaczęli znosić wielkie ilości pierwocin ze zboża, moszczu, oliwy, miodu i wszystkich płodów rolnych, a także pieniądze ze sprzedanej dziesięciny ze wszystkiego. Również Izraelici oraz Judejczycy, mieszkający w miastach Judy, zaczęli składać dziesięciny z wołów, owiec i ze wszystkiego, co poświęcili PANU, swemu Bogu. Przynosili to i układali w stosy. To układanie w stosy zaczęło się w trzecim miesiącu kalendarza, a skończyło w siódmym”
A zatem lud znosił dziesięciny przez cztery miesiące! Kiedy Ezechiasz przyszedł do świątyni sprawdzić, jak jest realizowane jego polecenie, ujrzał stosy płodów rolnych zwalonych na ziemi. Najpierw podziękował Najwyższemu za gorliwość ludu, po chwili jednak zwrócił się do arcykapłana nadzorującego świątynię z pytaniem, dlaczego te dary tak się poniewierają. Arcykapłan, nie wiedząc, co odpowiedzieć, stwierdził więc tylko:
„Odkąd zaczęto przynosić tę świętą daninę do świątyni Pańskiej, najadaliśmy się do syta, a jeszcze dużo pozostało, gdyż Pan pobłogosławił swojemu ludowi, i stąd ta ogromna pozostałość.” 2 Kronik 31:10
Warto w tym miejscu przytoczyć stanowcze napomnienie proroka Malachiasza dotyczące oddawania dziesięciny.
”Czy człowiek może oszukiwać Boga? Bo wy mnie oszukujecie! Lecz wy pytacie: W czym cię oszukaliśmy? W dziesięcinach i daninach. Jesteście obłożeni klątwą, ponieważ mnie oszukujecie, wy, cały naród. Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza, aby był zapas w moim domu, i w ten sposób wystawcie mnie na próbę – mówi Pan Zastępów – czy wam nie otworzę okien niebieskich i nie wyleję na was błogosławieństwa ponad miarę.” Malachiasza 3:8,9
W mądrościach Salomona czytamy; „Czcij PANA swoim majątkiem i pierwocinami wszystkich twoich dochodów. Przyp. 3:9 A zatem sprawa dziesięciny to akt zaufania i dziękczynienia sięgająca daleko wcześniej niż Prawo Mojżeszowe i sięgające daleko dalej niż kapłaństwo Lewiego.
"O ileż LEPSZEGO przymierza stał się Jezus poręczycielem!"
Porządek Melchizedeka jest inny, nowy, lepszy oparty na nowym Przymierzu. Nauka o przymierzach jest w Nowym Testamencie ważnym tematem, ale też zarzewiem wielu nieporozumień.
Zapowiedź Nowego [lepszego] Przymierza pozostawił Pan swoim uczniom podczas Ostatniej Wieczerzy gdy: „wziął kielich, i podziękował, dał im, mówiąc: Wypijcie z niego wszyscy; To bowiem jest krew moja Nowego Przymierza, która jest za wielu wylewana, na odpuszczenie grzechów.” Ew. Mateusza 28:27,28
Następnie Paweł powtarza te słowa w Liście do Koryntian 1 list do Koryntian 11:25, a następnie dodaje:
„Który też uzdolnił nas do bycia sługami nowego przymierza, nie litery, ale ducha; bo litera zabija, a duch ożywia. […] Jeśli bowiem to, co przemija, zaistniało za sprawą chwały, tym bardziej jest w chwale to, co trwa. Mając więc taką nadzieję, postępujemy z wielką śmiałością. A nie tak, jak Mojżesz, który kładł zasłonę na swoje oblicze, aby synowie Izraela nie patrzyli na koniec tego, co przemija; Ale skamieniały ich umysły; aż do dzisiaj bowiem, gdy odczytują stare przymierze ta sama zasłona pozostaje nieodsłonięta, a która w Chrystusie jest usuwana;” 2 Koryntian 3: 6, 11 - 14
Temat przymierzy zostanie jeszcze poruszony przez autora Listu do Hebrajczyków w następnym rozdziale.
”Teraz zaś objął o tyle znakomitszą służbę, o ile lepszego przymierza jest pośrednikiem, które ustanowione zostało w oparciu o lepsze obietnice. Gdyby bowiem pierwsze przymierze było bez braków [nienaganne] , nie szukano by miejsca na drugie. Albowiem ganiąc ich, mówi: Oto idą dni, mówi Pan, a zawrę z domem Izraela i z domem Judy przymierze nowe. Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, gdym ujął ich za rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi egipskiej; ponieważ oni nie wytrwali w moim przymierzu, przeto Ja nie troszczyłem się o nich, mówi Pan.” „A gdy mówi „nowe” [świeże], uznaje pierwsze za przestarzałe [przedawnione, zwietrzałe]; a to, co jest uznane za przestarzałe i traci swoją ważność, bliskie jest zaniku [zniszczenia].” List do Hebrajczyków 8:6 – 9,13
„Wprawdzie i pierwsze przymierze miało przepisy o służbie Bożej i ziemską świątynię. […] I dlatego jest On pośrednikiem nowego przymierza, ażeby gdy poniesiona została śmierć dla odkupienia przestępstw popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są powołani, otrzymali obiecane dziedzictwo wieczne.” List do Hebrajczyków 9:1,15
”Ale wy przystąpiliście do góry Syjon i do miasta Boga żywego, do niebiańskiego Jeruzalem i do dziesiątek tysięcy aniołów, Do uroczystego zgromadzenia i do wywołanych pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, i do Boga, sędziego wszystkich, i do duchów sprawiedliwych, uczynionych doskonałymi, I do pośrednika nowego przymierza, Jezusa, i do krwi pokropienia, która przemawia potężniej od krwi Abla.” List do Hebrajczyków 12:22 -24
„A Bóg pokoju, Ten, który przez krew wiecznego przymierza wyprowadził z martwych wielkiego pasterza owiec, Pana naszego Jezusa, Niech was uczyni doskonałymi w każdym dobrym dziele, by pełnić Jego wolę, czyniąc w was to, co jest przyjemne przed Jego obliczem, przez Jezusa Chrystusa, któremu chwała na wieki wieków. Amen.” List do Hebrajczyków 13:20
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz