"Stwierdził [zaświadczył] to zaś ktoś, kiedy gdzieś powiedział: Czymże jest człowiek, że pamiętasz o nim [spoglądasz na niego]? Albo syn człowieczy, że dbasz o niego [że go nawiedzasz, zajmujesz się nim]? Uczyniłeś go na krótko nieco [na krótko niższym od] [trochę, lub na trochę] mniejszym od aniołów, chwałą i dostojeństwem ukoronowałeś go, wszystko poddałeś pod stopy jego. A poddawszy mu wszystko, nie pozostawił niczego, co by mu poddane [podporządkowane] nie było. Teraz jednak nie widzimy jeszcze, że mu wszystko jest poddane; widzimy raczej tego, który na krótko uczyniony został mniejszym od aniołów, Jezusa, ukoronowanego chwałą i dostojeństwem za cierpienia śmierci [śmiertelne cierpienie], aby z łaski Bożej zakosztował [zasmakował] śmierci za każdego [za całą ludzkość, za wszystkich]."
Widzimy Jezusa. To jest bardzo dobry tytuł dzisiejszego fragmentu. Teraz jeszcze nie widzimy wielu rzeczy, które należą do przyszłości. Spodziewamy się, czasami żywimy tylko nadzieję wbrew nadziei, ale już teraz mamy możliwość widzieć Jezusa, tego który za nas zakosztował cierpienia śmierci, i obecnie jako nasz Arcykapłan zasiada po prawicy Majestatu.
List do Hebrajczyków nie jest akademickim podręcznikiem dla studentów teologii i filozofii. List był adresowany do zwykłych ludzi, głównie do Żydów. Prosty pobożny człowiek nie odważy się wyobrazić sobie i powiedzieć; tak, a tak wygląda Bóg. Tymczasem jest wiele prób intelektualnego zobrazowania Boga. Jest np. takie określenie jak unia hipostatyczna… W 451 roku Sobór chalcedoński, uznał, że należy wyznawać, iż Jezus Chrystus, będąc jedną osobą, posiada dwie natury boską i ludzką (diofizytyzm), a ich zjednoczenie dokonało się: bez zmiany, pomieszania, rozdzielenia i bez rozłączenia. Do dziś teologowie prowadzą długie debaty nad tymi zagadnieniami. Autor Listu do Hebrajczyków nie używa takich zawiłych naukowych terminów. Pisze wprost, że Syn jest Bogiem, a zarazem człowiekiem, że jest kimś większym od aniołów. Dobrze, że Listu do Hebrajczyków nie pisał uczestnik soboru chalcedońskiego. Później z biegiem czasu teologowie i filozofowie przyozdobili prostą Ewangelię w różne kwiatki mądrości ludzkiej. Chcieli coś pojaśnić, a zagmatwali.
Przeczytajmy teraz fragment z Psalmu ósmego;
”Gdy przypatruję się twoim niebiosom, dziełu twoich palców, księżycowi i gwiazdom, które utwierdziłeś; Wtedy mówię: Czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, albo syn człowieczy, że troszczysz się o niego? Uczyniłeś go bowiem niewiele mniejszym od aniołów, chwałą i czcią go ukoronowałeś. Dałeś mu panowanie nad dziełami twoich rąk, wszystko poddałeś pod jego stopy: Owce i wszelkie bydło, a także zwierzęta polne; Ptactwo niebieskie i ryby morskie, i wszystko, co przemierza szlaki mórz. O PANIE, nasz Panie, jak sławne jest twoje imię na całej ziemi!” Psalm 8:3-9
Jest tutaj mowa o człowieku, któremu Pan Bóg w ogrodzie Eden nadał prawo panowania nad Jego dziełami. W Księdze Rodzaju 1:26,28 czytamy;
”Potem Bóg powiedział: Uczyńmy człowieka na nasz obraz według naszego podobieństwa; niech panuje nad rybami morskimi i ptactwem niebieskim, nad bydłem i całą ziemią oraz nad wszelkimi zwierzętami pełzającymi, które pełzają po ziemi. … Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, napełniajcie ziemię i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebieskim, i nad wszelkimi zwierzętami, które poruszają się po ziemi.”
Mamy tutaj w Psalmie mowę o pierwszym człowieku, o Adamie, natomiast w Liście do Hebrajczyków jest mowa o drugim człowieku, o człowieczeństwie Pana Jezusa. Jest to zgodne z myślą Pawła z Listu do Rzymian, i do Koryntian gdzie czytamy,
”Dlatego, tak jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech - śmierć, tak też na wszystkich ludzi przeszła śmierć, ponieważ wszyscy zgrzeszyli. Grzech bowiem był na świecie aż do nadania prawa, ale grzechu się nie poczytuje, gdy nie ma prawa. „Śmierć jednak królowała od Adama aż do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie popełnili grzechu podobnego do przestępstwa Adama, który jest obrazem tego, który miał przyjść. Lecz z przestępstwem nie jest tak, jak z darem łaski. Jeśli bowiem przez przestępstwo jednego wielu umarło, tym obficiej spłynęła na wielu łaska Boga i dar przez łaskę jednego człowieka, Jezusa Chrystusa. A z darem nie jest tak, jak z tym, co przyszło przez jednego, który zgrzeszył. Wyrok bowiem jest z powodu jednego przestępstwa ku potępieniu, ale dar łaski z powodu wielu przestępstw ku usprawiedliwieniu. Jeśli bowiem z powodu przestępstwa jednego śmierć zaczęła królować przez jednego, tym bardziej ci, którzy przyjmują obfitość tej łaski i dar sprawiedliwości, będą królować w życiu przez jednego, Jezusa Chrystusa. Tak więc, jak przez przestępstwo jednego na wszystkich ludzi spadł wyrok ku potępieniu, tak też przez sprawiedliwość jednego na wszystkich ludzi spłynął dar ku usprawiedliwieniu dającemu życie. Jak bowiem przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo jednego wielu stało się sprawiedliwymi.” Rzymian 5:12-19
”Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni. […]Tak też napisano: Pierwszy człowiek Adam stał się istotą żywą, ostatni Adam stał się duchem ożywiającym.” 1 list do Koryntian 15:22, 45
Jest w tym fragmencie (jak i w całym liście) zawarta prośba autora, aby skierować swój wzrok na Jezusa, który „z łaski Bożej zakosztował [zasmakował] śmierci”, „wylał swoją duszę na śmierć” za każdego. Taki był bowiem plan Boga, odkupienie ludzkości, zapowiedziane przez proroka Izajasza;
”Lecz spodobało się PANU zetrzeć go i zgnębić. A po złożeniu swojej duszy na ofiarę za grzech, ujrzy swoje potomstwo, przedłuży swoje dni i to, co się podoba PANU, przez jego rękę szczęśliwie się spełni. Z udręki swojej duszy ujrzy owoc i nasyci się. Mój sprawiedliwy sługa swoim poznaniem usprawiedliwi wielu, bo sam poniesie ich nieprawości. Dlatego dam mu dział wśród wielkich, aby dzielił się zdobyczami z mocarzami, ponieważ wylał swoją duszę na śmierć.” Izajasza 53:10-12
A apostoł Jan dodaje; „I On jest przebłaganiem za nasze grzechy, a nie tylko za nasze, lecz także za grzechy całego świata.” 1Jana 2:2
Wszystko poddałeś pod stopy jego.
Zanim Jezus doszedł do tego momentu wywyższenia, musiał wiele wycierpieć. To Jego człowieczeństwo, niezbędne dla odkupienia ludzkości, drogo Go kosztowało. Pisze o tym Paweł w liście do Filipian 2:8-10;
”A z postawy uznany za człowieka, uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i darował mu imię, które jest ponad wszelkie imię; Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie, na ziemi i pod ziemią.”
To poddanie wszystkiego Jezusowi, Synowi Człowieczemu zostało dane od Ojca. Było nagrodą, uhonorowaniem Jego posłuszeństwa. Jeszcze przed wniebowstąpieniem Pan Jezus był świadomy otrzymanej władzy. „Wtedy Jezus podszedł i powiedział do nich: Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi” Mateusza 28:18; „Ojciec miłuje Syna i wszystko dał w jego ręce.” Jana 3:35; „Jezus, wiedząc, że Ojciec dał wszystko w jego ręce i że od Boga wyszedł, i do Boga idzie;” Jana 13:3
W Liście do Efezjan 1:20-22 czytamy czym jest "przemożna wielkość Jego mocy" którą; ”Okazał ją w Chrystusie, gdy go wskrzesił z martwych i posadził po swojej prawicy w miejscach niebiańskich; Wysoko ponad wszelką zwierzchnością i władzą, mocą, panowaniem i ponad wszelkim imieniem wypowiadanym nie tylko w tym świecie, ale i w przyszłym. I wszystko poddał pod jego stopy, a jego samego dał jako głowę ponad wszystkim kościołowi;”
To panowanie Chrystusa dane jest mu na jakiś czas, może na czas Tysiącletniego Królestwa. W 1 Koryntian 15:25-28 czytamy;
”Bo on musi królować, aż położy wszystkich wrogów pod swoje stopy. A ostatni wróg, który zostanie zniszczony, to śmierć. Wszystko bowiem poddał pod jego stopy. A gdy mówi, że wszystko jest mu poddane, jest jasne, że oprócz tego, który mu wszystko poddał. Gdy zaś wszystko zostanie mu poddane, wtedy i sam Syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.”
Na koniec naszych rozważań chciałbym abyśmy przeczytali jeden wiersz zapisany w 1 Tym. 3:16; „A bez wątpienia wielka jest tajemnica pobożności: Bóg objawiony został w ciele, usprawiedliwiony w Duchu, widziany był przez anioły, głoszony był poganom, uwierzono mu na świecie, wzięty został w górę do chwały."
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz