Słowo Boże przenika

"Autor Listu przytacza przykłady tego przenikania. I tak przenika ono aż do rozdzielenia duszy i ducha. Greckie psyche, dusza, to tchnienie życia. Wszystkie istoty żywe posiadają psyche, to znaczy życie fizyczne. Greckie pneuma, duch, to cecha wyróżniająca człowieka. To przy pomocy ducha człowiek myśli, rozumuje i spogląda poza zasięg ziemi, ku Bogu. Autor Listu do Hebrajczyków jakby chciał powiedzieć, że Słowo Boże jest sprawdzianem ziemskiego życia człowieka i jego duchowego stanu. Słowo Boże bada ludzkie pragnienia i intencje. Pragnienie (entumesis) to uczuciowa strona człowieka, zaś intencja (ennoia) to jego intelektualna strona. Innymi słowy – powiada on: „Wasze uczuciowe, jak i intelektualne życie powinno być poddane sprawdzianowi Bożemu”.

W końcu następuje podsumowanie. Przed Bogiem wszystko jest obnażone, przed Jego wzrokiem wszystko jest odsłonięte. Występują tu dwa ciekawe słowa. Słowo obnażony (gumnos) [nagie] jest tłumaczeniem dosłownym. Autor Listu pragnie powiedzieć, że wobec ludzi możemy przywdziewać różne szaty i maski, lecz przed Bogiem nie ma to żadnego znaczenia. Drugie słowo jest bardziej obrazowe [4:13 obnażone, z odsłoniętą szyją] (tetrachelismenos). Słowo to nie było w powszechnym użyciu i dlatego jego znaczenie nie jest pewne. Wydaje się, że było ono używane w trojakim znaczeniu.

1. Słowem tym określano taki chwyt zapaśnika, który jego przeciwnikowi nie pozwalał się poruszyć. Przez długi czas możemy unikać spotkania z Bogiem, jednak w końcu On tak nas uchwyci, że będziemy musieli spojrzeć Mu w oczy. Nikt nie jest w stanie ostatecznie uniknąć spotkania z Bogiem.

2. Słowem tym określano latające zwierzęta. Zwierzęta te zawieszały się w ciemnych miejscach, które w innej porze dnia stawały się jasne. Ludzie mogą nas sądzić według naszego zachowania się i ubioru, jednak Bóg widzi najskrytsze tajniki naszych serc.

3. W czasie prowadzenia przestępcy na sąd czy na egzekucję ostrze sztyletu tak dotykało jego podbródka, że nie mógł on ze wstydu pochylić głowy, lecz trzymał ją podniesioną, a wszyscy z pogardą mogli patrzeć mu w twarz i widzieć jego hańbę. O takim człowieku mówiło się jako o tetrachelismenos. W końcu będziemy musieli spojrzeć Bogu w oczy. Możemy ze wstydem odwracać swój wzrok od ludzi, ale będziemy zmuszeni stanąć przed Bogiem twarzą w twarz. W książce pt. Bóg w tobie Kermit Eby pisze: „W określonym czasie człowiek musi przestać uciekać od siebie i swego Boga – może dlatego, że nie ma dokąd uciekać”. Dla każdego człowieka przychodzi czas spotkania z Bogiem, przed którego wzrokiem nie da się niczego ukryć."

Fragment z komentarza do Listu do Hebrajczyków Williama Barclay

Rozdział 4:12,13

„[Doprawdy] Słowo Boże bowiem jest żywe i skuteczne [i działa], ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne rozsądzić myśli i zamiary serca. Żadne stworzenie nie ukryje się przed nim, przeciwnie, wszystko jest obnażone i odkryte przed oczami tego, któremu musimy zdać sprawę.”


Na koniec wątku o odpocznieniu autor Listu zwraca uwagę na dwie rzeczy na Słowo Boże i na Arcykapłana. Słowo Boże. Możemy to rozumieć w dwóch wymiarach. Po pierwsze Pan Jezus jest Słowem Bożym i On niczym rezonans magnetyczny ma zdolność przenikania naszych ciał i naszej duszy i ducha. Po drugie mamy spisane Boże Słowo na kartach Biblii, które Duch Święty ożywia. Również i ono, gdy czytamy, czy słuchamy, za sprawą Ducha Świętego przenika, aż do szpiku i głębokich zakamarków serca i myśli człowieka. Słowo Boże ma wpływ na naszą cielesność i duchowość.

Odbiorcy Listu do Hebrajczyków muszą rozprawić się z lekkomyślnością, nieposłuszeństwem, z niewiarą i brakiem ufności. Jak zobaczyć w sobie to co niewłaściwe? Jak uniknąć błędów które popełnili wędrujący po pustyni. Co zrobić by wejść do odpocznienia? W tym niezbędne i pomocne jest Słowo Boże. Autor Listu zachęca również aby zwrócić swój wzrok na Jezusa, naszego Arcykapłana. I o tym właśnie jest końcówka czwartego rozdziału.

Doprawdy, Słowo Boże jest żywe!

Biblia Mesjańska tak oddaje ten fragment. „Doprawdy, Słowo Boże jest żywe! Ono działa, a jest ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny – dociera wprost do styku duszy i stawów ze szpikiem i prędko osądza wewnętrzne myśli i postawy serca. Przed Bogiem nie ukryje się nic, co stworzone, lecz wszystko jest obnażone i otwarte przed oczami Tego , przed którym musimy zdać sprawę.”

Słowo Boże jest pokarmem, pochodnią w ciemnościach, sędzią, młotem kruszącym skały. Jest niczym najlepszy rezonans pozytonowy. Przede wszystkim jest żywe i skuteczne.

„Bo jak spada deszcz i śnieg z nieba i już tam nie wraca, ale nawadnia ziemię i czyni ją płodną, czyni ją też urodzajną, tak że wydaje siewcy nasienie, a chleb jedzącym; Tak będzie z moim słowem, które wyjdzie z moich ust: nie wróci do mnie na próżno, ale uczyni to, co mi się podoba, i poszczęści mu się w tym, do czego je poślę.” Izajasza 55:11

Pan Bóg posyła swoje Słowo niczym rozkaz, i ono nigdy nie wraca na próżno. "Słowem PANA zostały uczynione niebiosa i tchnieniem jego ust wszystkie ich zastępy." Psalm 33:6

„A gdy wołają do PANA w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń. Posłał swoje słowo i uzdrowił ich, i wybawił ich z grobu.” Psalm 107:19,20; „Lecz setnik odpowiedział: Panie, nie jestem godny, abyś wszedł pod mój dach, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa będzie uzdrowiony.” Mateusza 8:8

”Prorok, który ma sen, niech ten sen opowiada, ale ten, który ma moje słowo, niech wiernie mówi moje słowo. Cóż plewie do pszenicy? - mówi PAN. Czy moje słowo nie jest jak ogień? - mówi PAN - i jak młot, który kruszy skałę? Dlatego oto powstaję przeciwko tym prorokom, mówi PAN, którzy kradną moje słowa, każdy kradnie je swojemu bliźniemu. Oto powstaję przeciwko tym prorokom, mówi PAN, którzy używają swego języka, aby mówić: PAN mówi. Oto powstaję, mówi PAN, przeciwko tym, którzy prorokują sny kłamliwe, opowiadają je i zwodzą mój lud swymi kłamstwami i plotkami, chociaż ja ich nie posłałem ani im niczego nie rozkazałem. Dlatego nic nie pomagają temu ludowi, mówi PAN.” Jeremiasza 23:28 -32

”I ponieważ od dziecka znasz Pisma święte, które cię mogą uczynić mądrym ku zbawieniu przez wiarę, która jest w Chrystusie Jezusie. Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości; Aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła w pełni przygotowany. 2 Tymoteusza 3:15-17

Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha, którym jest słowo Boże; Efezjan 6:17

Któremu musimy zdać sprawę

W dzisiejszym fragmencie jest jeszcze jedna ważna myśl; „któremu musimy zdać sprawę.” Przyjdzie czas gdy każdy człowiek stanie przed Bogiem i będzie musiał coś powiedzieć. Użyte tutaj greckie słowo ‘logos’ oznacza; wyrażone swojego stanowiska słowem, osobę komunikującą coś słowem. Zdać sprawę znaczy, że trzeba będzie się z czegoś wytłumaczyć, zdać relację ze swojego życia, decyzji, postępowania.

„Albowiem musimy wszyscy pokazać się przed sędziowskim tronem Chrystusa, aby każdy odebrał to, co poprzez ciało zrobił i ze względu na to, co dokonał – czy to dobrego, czy to złego. Wiedząc więc, czym jest bojaźń Pana, ludzi przekonujemy, a dla Boga jesteśmy jawnymi; a mam nadzieję, że i w waszych sumieniach jesteśmy jawnymi.” 2 Koryntian 5:10,11

A zatem możemy dziś zwrócić się do Boga modlitwą Dawida z Psalmu 139; "Badaj mnie, [Przeniknij mnie] Boże, i poznaj serce moje,Doświadcz mnie i poznaj myśli moje!  I zobacz, czy nie kroczę drogą zagłady,A prowadź mnie drogą odwieczną!"

Rozdział 4: 7-11

"Znowu wyznacza [ustanawia, na nowo określa] pewien dzień, mówiąc przez Dawida po tak długim czasie "Dzisiaj", jak to zostało powiedziane: Dzisiaj, jeśli usłyszycie jego głos, nie zatwardzajcie [znieczulajcie, nie czyńcie hardymi] waszych serc. Gdyby bowiem Jozue [Jezus] zapewnił im odpoczynek, [Bóg] nie mówiłby potem o innym dniu. A tak zostaje jeszcze odpoczynek [odpoczniecie szabatowe] dla ludu Bożego. Kto bowiem wszedł do jego odpoczynku, on także odpoczął od swoich czynów [spraw, dzieł], tak jak Bóg od swoich. Starajmy się więc [usilnie] [Bądźmy gorliwi w tym by] wejść do owego odpoczynku, aby nikt nie wpadł [upadł] w ten sam przykład niewiary[nieposłuszeństwa, nieuległości]."

Obietnica pozostaje aktualna. Znowu… Ponownie… wyznaczyłem „dzień”… Pan Bóg za pośrednictwem tego listu zwraca się z przynagleniem, że czasu jest mało, że póki jest „dzisiaj”, żeby skorzystać z tego czasu Łaski i wejść do Bożego odpoczynku. Więcej na ten temat napisałem przy okazji rozważań Listu do Hebrajczyków 3:12,13.

„Patrzcie [uważajcie], bracia, żeby czasem w kimś z was nie było złego serca niewiary, przez odstąpienie od Boga żywego; Ale zachęcajcie jedni drugich każdego dnia, dopóki trwa to, co nazywa się „Dzisiaj”, aby ktoś z was nie dał się zatwardzić zwiedzeniem grzechu.”

Dla potomków Abrahama odpocznieniem był zarówno cotygodniowy sabat jak i Ziemia Obiecana. "Pamiętaj abyś dzień święty święcił." Pomijając spór czy to jest niedziela czy sobota. Nie ujmując tego w kategoriach dogmatu, uważam, że zbyt lekceważąco podchodzimy do tego przykazania. Myślę, że my możemy mówić o trzech odpocznieniach. Sabat, dzień wolny od pracy, dany człowiekowi jako dar, by po tygodniu pracy odpoczął. Wejście do Bożego odpocznienia, tu i teraz, by odpocząć od swoich dzieł. I trzecie odpoczniecie jakie znajdziemy tam, w naszej Ziemi Obiecanej, niebiańskiej ojczyźnie.

„Bo jeśliby je Jesus upokoił, nie mówił by był potym o drugiem dniu.” Budny; „Abowiem jeśliby im był Jezus uspokojenie sprawił, nie o inszymciby mówił po tym dniu.” B.Rakowiecka; „For if Jesus had given them rest, then would he not afterward have spoken of another day.” KJV

Zapewne zauważyliście, że w naszym tekście obok Jozuego w nawiasie pojawiło się imię Jezus. Otóż mamy tutaj ciekawą grę słów, a niektóre starsze tłumaczenia zamiast Jozue umieszczały imię Jezus. Natomiast, co istotne, w tym wierszu w oryginale nie ma słowa ‘Bóg’.

Jozue i Jezus to w języku greckim ‘ιησους iēsous’ Starsze tłumaczenia w tym angielska KJV piszą tu o Jezusie. Mamy tutaj piękną zbieżność imion i grę słów. Wódz Jozue jest obrazem naszego Wodza i Zbawiciela Pana Jezusa Chrystusa, który wprowadza nas do niebiańskiej Ziemi Obiecanej.

„Tego wywyższył Bóg prawicą swoją jako Wodza i Zbawiciela, aby dać Izraelowi możność upamiętania się i odpuszczenia grzechów.” Dzieje 5:31

„Dał więc Pan Izraelowi całą tę ziemię, którą przysiągł dać ich ojcom. Oni zaś objęli ją w posiadanie i zamieszkali w niej. I sprawił im Pan wytchnienie ze wszystkich stron, tak jak przysiągł ich ojcom. Nie ostał się przed nimi żaden ze wszystkich ich nieprzyjaciół, owszem, wszystkich ich nieprzyjaciół wydał Pan w ich ręce. Nie zawiodła żadna dobra obietnica, jaką uczynił Pan domowi izraelskiemu. Spełniły się wszystkie.” Księga Jozuego 21:43-45

Uczniowie Jezusa też żyją w oczekiwaniu tego pięknego dnia gdy "zamieszkają" w domu Pana na wieki. To jest jedno z wielkich duchowych błogosławieństw niebios jakie mamy w Chrystusie.

"Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios;" Efezjan 1:3 ; „I usłyszałem głos z nieba mówiący: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę, mówi Duch, odpoczną po pracach swoich; uczynki ich bowiem idą za nimi.” Objawienie 14:13

Bądźmy gorliwi w tym by wejść do owego odpoczynku...

Rozdział 4:1-6

"Bójmy się [strzeżmy się, miejmy się na baczności] więc, gdy jeszcze trwa obietnica wejścia do jego odpoczynku, aby czasem się nie okazało, że ktoś z was jej nie osiągnął [pozostał w tyle, zawiódł, został jej pozbawiony, opuścił ją, miał braki] I nam bowiem głoszono ewangelię jak i tamtym. Lecz tamtym nie pomogło słowo, które słyszeli, gdyż nie było powiązane z wiarą tych, którzy je słyszeli [ponieważ nie pozostali w jedności z tymi, co słuchali.] Bo do odpoczynku wchodzimy my, którzy uwierzyliśmy [na poważnie przyjęliśmy słowo], jak powiedział: Dlatego przysiągłem w moim gniewie, że nie wejdą do mojego odpoczynku, choć jego dzieła były dokonane od założenia świata. Powiedział bowiem w pewnym miejscu o siódmym dniu tak: I odpoczął Bóg siódmego dnia od wszystkich swoich dzieł. A tutaj znowu: Nie wejdą do mego odpoczynku. Ponieważ więc jest tak, że niektórzy mają wejść do niego, a ci, którym najpierw głoszono, nie weszli z powodu niewiary [nieuległości, nieposłuszeństwa];”


Za mną kolejna dłuższa przerwa w rozważaniu Listu do Hebrajczyków. Studium tego listu rozpocząłem tuż przed pandemią. Nasze myśli i serca szukają w tym czasie odpowiedzi na wiele pytań. W jakim jesteśmy miejscu historii? Jaką rolę ma odegrać w tym czasie Kościół Jezusa Chrystusa? Jakie podjąć decyzje? Póki co inwestujmy swoje siły i czas w realną bliską społeczność z wierzącymi, tam gdzie mieszkamy. Wygląda na to, że z jakiegoś mi nieznanego powodu przyjdzie mi i wam, czytelnicy tych rozważań, przejść przez erę koronawirusa z Listem do Hebrajczyków, którego główną myślą jest; Bracie i Siostro nie wycofuj się, okaż zaufanie i posłuszeństwo i nie pozostań z tyłu…

Słuchanie słowa, tysięcy kazań, czytanie książek, pisanie i czytanie blogów w Internecie w niczym nie pomoże jeżeli to co słuchamy nie jest, nie zostanie powiązane z wiarą. Z drugiej strony pamiętamy, że wiara rodzi się ze słuchania słowa Chrystusowego. Rzymian 10:17 Słuchajmy, głównie słów Chrystusa. Pamiętajmy jednak, że samo słuchanie słowa jest bezwartościowe, do niczego nie przydatne. W moim dość długim chrześcijańskim życiu spotkałem wielu ludzi którzy słuchali, których inni słuchali, tych którzy jeździli z konferencji na konferencję, z seminarium na seminarium, kupowali książki, zapełnili wiele zeszytów notatkami, a obecnie zapomnieli o swoim Bogu i są daleko od Niego, a jeszcze inni w pożałowania godnym stanie odeszli z tego świata. Dlatego taki apel mamy tutaj; To czego słuchasz niech zostanie powiązane, stopione w jedną całość z wiarą, ufnością i posłuszeństwem Bogu.

Ten fragment należy rozważyć w kontekście wspomnianej historii o powrocie wywiadowców z Ziemi Obiecanej. Wiara Jozuego i Kaleba była powiązana ze słowem obietnicy którą słyszeli, wiara pozostałych nie była związana ze słowem, była od niego oderwana.

W innych tłumaczeniach czytamy; „słowo usłyszane nie było pomocne, gdyż nie łączyli się przez wiarę z tymi, którzy je usłyszeli.”; „jednak usłyszane słowo nie przyniosło żadnej korzyści, ponieważ nie pozostali w jedności z tymi, co słuchali.” Jest tutaj sugestia, że pozostali zwiadowcy oraz pokolenie Jozuego i Kaleba nie połączyło się z ich posłuszną i ufną wiarą, i nie poszli za przykładem ich wiary.

Czasami bywa tak, że słabniemy w wierze, pozostajemy w tyle, dlatego, że nie patrzymy na zachęcenie płynące z pełnej ufności postawy innych. Oczywiście sytuacja staję się trudna gdy wokół nas nie ma  takich ludzi jak Jozue i Kaleb.

„W nim i wy położyliście nadzieję, kiedy usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię waszego zbawienia, w nim też, gdy uwierzyliście, zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym.” Efezjan 1:13

Co to znaczy, że „tamtym głoszona była Ewangelia”? Ewangelią była obietnica wejścia do Ziemi Obiecanej. Pan Jezus powiedział w Jana 14:3,4  "Idę przygotować wam miejsce. A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie Ja jestem, i wy byli." To jest Ewangelia nadziei, radosna nowina dla naszego pokolenia wierzących.

Nowy Testament w przekładzie Popowskiego ten wiersz oddaje w taki sposób; ”Przecież i my, jak i tamci, otrzymaliśmy tę radosną wiadomość. Tamtym jednak, ponieważ nie przyłączyli się w wierze do tych, którzy okazali posłuszeństwo, na nic się nie przydało usłyszane słowo.”

Święta bojaźń o zbawienie…

Miejmy się na baczności.  Autor Listu do Hebrajczyków abyśmy z respektem i z bojaźnią pielęgnowali obietnicę wejścia do odpocznienia. Podobną myśl mamy w  Liście do Filipian 2:12 gdzie czytamy;  "Dlatego, moi umiłowani, tak jak zawsze byliście posłuszni, nie tylko w mojej obecności, ale jeszcze bardziej teraz, pod moją nieobecność, z bojaźnią i drżeniem wykonujcie swoje zbawienie." Następnie w Hebrajczyków 12:15 "Uważajcie, żeby nikt nie pozbawił się łaski Boga, żeby jakiś korzeń goryczy, wyrastając, nie wyrządził szkody i aby przez niego nie skalało się wielu;" A także u Piotra; "A jeżeli Ojcem nazywacie tego, który bez względu na osobę sądzi każdego według uczynków, spędzajcie czas waszego pielgrzymowania w bojaźni;" 1 Piotr 1:17


Fritz Laubach w komentarzu do tego listu pisze; „Nie wolno nam lekkomyślnie narażać daru zbawienia. Nie chodzi o zachowywanie pozoru pobożności, w którym jesteśmy dalecy od Boga. W oczach innych ludzi uchodzimy za chrześcijan, ale na Sądzie Ostatecznym okaże się kto „pozostał w tyle”.”

Lekceważenie ostrzeżeń i bagatelizowanie zagrożeń, „miłowanie niebezpieczeństw” jest przejawem lekkomyślności i pychy. Nie często cytuję apokryfy, jednak tutaj chciałbym zrobić wyjątek. Syrach zauważa; Serce twarde na końcu dozna klęski, a miłujący niebezpieczeństwo w nim zginie. Serce twarde obciąży się utrapieniami, a zuchwalec będzie dodawał grzech do grzechu. Na chorobę pyszałka nie ma lekarstwa, albowiem nasienie zła w nim zapuściło korzenie. Mądrość Syracha 3:27 Dziś mamy wiele butnych twardych serc zmierzających do klęski.

W dzisiejszym fragmencie ponownie mamy wzmiankę o Bożym gniewie. Jednak tutaj mamy użyte inne słowo greckie niż w 3:17. Greckie ‘orgē’ pochodzi od czasownika orago, oznaczającego„ roić się, puchnąć ”, a zatem wyraz ten sugeruje, że nie jest to nagły krótkotrwały wybuch gniewu, ale raczej stałe, kontrolowane, żarliwe uczucie oburzenia przeciwko grzechowi ...

Jeszcze kilka słów o sabacie. Sabat to dzień odpoczynku, a nawet okres odpoczynku jaki Pan Bóg ustanowił dla ludzi, zwierząt i ziemi. To był dar, nie narzucony, przykry obowiązek. Ten dar nie został odwołany, a "my" podobnie jak i „tamci” nie za bardzo chcemy korzystać z tego daru. Nie lubimy odpoczywać. Więcej na ten temat pisałem w poprzednich rozważaniach.

Na koniec dzisiejszego fragmentu czytamy, że "tamci" nie weszli z powody nieposłuszeństwa. Wiara jest w jakiś sposób zależna od posłuszeństwa, a niewiara kiełkuje z zasianych nasion nieposłuszeństwa. W wielu tłumaczeniach w wierszu szóstym mamy użyte słowo greckie „apeitheian” które oznacza nieposłuszeństwo i nieuległość.

"Starajmy się tedy usilnie wejść do owego odpocznienia, aby nikt nie upadł, idąc za tym przykładem nieposłuszeństwa."
List do Hebrajczyków 4:11