„To jakże my ujdziemy cało [uciekniemy, ocalejemy], jeżeli zlekceważymy tak wielkie zbawienie? Najpierw było ono zwiastowane przez Pana, potem potwierdzone nam przez tych, którzy słyszeli, a Bóg poręczył [uwierzytelnił, dał świadectwo przez] je również znakami i cudami, i różnorodnymi niezwykłymi czynami [przejawami mocy] oraz darami Ducha Świętego według swojej woli. Bo nie aniołom poddał [przyszły zamieszkały]świat, który ma przyjść, o którym mówimy."
W poprzednim rozważaniu była mowa o konsekwencjach zaniedbania zbawienia. Zbawienie jest bardzo szerokim zagadnieniem teologicznym. Nawet powstała dyscyplina naukowa, nauka o zbawieniu czyli soteriologia. Zagadnienie zbawienia jest przedmiotem dyskusji, a nawet podziałów wśród chrześcijan.
Dla autora Listu ważniejszą kwestią jest by zbawienia nie zlekceważyć, nie zignorować. Warto w tym miejscu przeczytać jedną z przypowieści Pana z czternastego rozdziału Ewangelii Łukasza.
„Pewien człowiek wydał wielką ucztę i zaprosił wielu. A gdy nadszedł czas uczty, posłał swego sługę, żeby powiedział zaproszonym: Chodźcie, bo już wszystko gotowe. A oni zaczęli się wszyscy jednomyślnie wymawiać. Pierwszy mu powiedział: Kupiłem pole i muszę iść je obejrzeć. Proszę cię, uważaj mnie za wytłumaczonego. Drugi zaś powiedział: Kupiłem pięć par wołów i idę je wypróbować. Proszę cię, uważaj mnie za wytłumaczonego. A jeszcze inny powiedział: Pojąłem żonę i dlatego nie mogę przyjść. A gdy sługa wrócił, oznajmił to swemu panu. Wtedy gospodarz rozgniewał się i powiedział do swego sługi: Wyjdź szybko na ulice i zaułki miasta i wprowadź tu ubogich, ułomnych, chromych i ślepych. I powiedział sługa: Panie, stało się, jak rozkazałeś, a jeszcze jest miejsce. Wtedy Pan powiedział do sługi: Wyjdź na drogi i między opłotki i przymuszaj do wejścia, aby mój dom się zapełnił. Mówię wam bowiem, że żaden z tych ludzi, którzy byli zaproszeni, nie skosztuje mojej uczty.”
Konsekwencje zaniedbania, zbagatelizowania zbawienia są tragiczne. Czytamy o tym dalej; „Kto łamie zakon Mojżesza, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków; o ileż sroższej kary, sądzicie, godzien będzie ten, kto Syna Bożego podeptał i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski!.” Hebrajczyków 10:28,29
”Baczcie, abyście nie odtrącili tego [odrzucili, odwrócili się od], który mówi; jeśli bowiem tamci, odtrąciwszy tego, który na ziemi przemawiał, nie uszli kary, to tym bardziej my, jeżeli się odwrócimy od tego, który przemawia z nieba. Hebrajczyków 12:25
Wielu Żydów odwróciło się na pięcie i odeszło po wysłuchaniu mów Jezusa i Apostołów. Nie pomogły znaki i przejawy mocy.
Dzisiejszy fragment jest o tym, że najwięcej do powiedzenia na temat Zbawienia miał Jezus, a potem ci którzy słyszeli to co On mówił. Zbawienie to nie tylko wyzwolenie z niewoli grzechu i od potępienia, ale również wyzwolenie, wolność od wielu zniewoleń, trudnych sytuacji dnia codziennego. To także możliwość ujrzenia i wejścia do Królestwa Bożego.
W tym kontekście warto zwrócić uwagę na wiersz piąty, w którym jest mowa o świecie, który ma przyjść. Apostoł Jan pisał, że cały obecny świat tkwi, jest zatopiony w złem, jest w mocy zła. „My wiemy, że … cały świat tkwi w złem.” 1 List Jana 5:19 Zbawienie to wybawienie od potępienia grzechu, żądła śmierci, ale również wyzwolenie z tego obecnego złego świata. Dalej w tym samym liście czytamy; „Lecz wy podeszliście do góry Syjon i do miasta Boga żywego, do Jeruzalem niebieskiego i do niezliczonej rzeszy aniołów, do uroczystego zgromadzenia” Hebrajczyków 12:22
O tej nadziei pisał również apostoł Piotr; ”Ale my oczekujemy, według obietnicy nowych niebios i nowej ziemi, w których mieszka sprawiedliwość. Przeto, umiłowani, oczekując tego starajcie się, abyście znalezieni zostali przed nim bez skazy i bez nagany, w pokoju.” 2 Piotra 3:13,14
Bóg poręczył [uwierzytelnił, dał świadectwo przez]
je również znakami i cudami
Uwiarygodnienie słów Jezusa i Apostołów było na tamten czas bardzo ważną kwestią. Ludzie, szczególnie poganie nie znali pism, nie było Nowego Testamentu. Była potrzeba uwierzytelnienia Bożego poselstwa. Zresztą to obiecał Pan tuż przed wzięciem w górę do nieba.
”A takie znaki będą towarzyszyły tym, którzy uwierzyli: w imieniu moim demony wyganiać będą, nowymi językami mówić będą, węże brać będą, a choćby coś trującego wypili, nie zaszkodzi im. Na chorych ręce kłaść będą, a ci wyzdrowieją. A gdy Pan Jezus to do nich powiedział, został wzięty w górę do nieba i usiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i wszędzie kazali, a Pan im pomagał i potwierdzał ich słowo znakami, które mu towarzyszyły.” Marek 16:17-20
”Nie odważę się bowiem mówić o czymkolwiek, czego Chrystus nie dokonał przeze mnie, aby przywieść pogan do posłuszeństwa słowem i czynem, przez moc znaków i cudów oraz przez moc Ducha Świętego, tak iż, począwszy od Jerozolimy i okolicznych krajów aż po Ilirię, rozkrzewiłem ewangelię Chrystusową.” Rzymian 15:18,19
”Stałem się głupi; wyście mnie do tego zmusili. Wyście bowiem powinni byli mnie polecić. Bo w niczym nie ustępowałem owym arcyapostołom, chociaż jestem niczym. Znamiona potwierdzające godność apostoła wystąpiły wśród was we wszelakiej cierpliwości, w znakach, cudach i przejawach mocy.” 2 Koryntian 12:12
”Posłał On synom izraelskim Słowo, zwiastując dobrą nowinę o pokoju przez Jezusa Chrystusa; On to jest Panem wszystkich. Wy wiecie, co się działo po całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan - o Jezusie z Nazaretu, jak Bóg namaścił go Duchem Świętym i mocą, jak chodził, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkich opętanych przez diabła, bo Bóg był z nim. A my jesteśmy świadkami tego wszystkiego, co uczynił w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie.” Dzieje Apostolskie 10:37,38
Bo nie aniołom poddał przyszły świat...
W poprzednich wierszach czytaliśmy, że Pan Jezus jest ponad aniołami. Podkreślenie wyższości Pana Jezusa nad aniołami było potrzebne współczesnym Żydom, którzy przypisywali aniołom bardzo ważną rolę. W tym wierszu po raz kolejny autor Listu pisze, nie aniołom...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz