Rozdział 10: 12-18

"Ten natomiast, po złożeniu jednej ofiary za grzechy, na zawsze zasiadł po prawicy Boga,  Oczekując odtąd, aż Jego nieprzyjaciele [legną, zostaną położeni, rzuceni] staną się podnóżkiem dla Jego stóp.  Jedną bowiem ofiarą na zawsze uczynił doskonałymi [doprowadził do doskonałości] tych, którzy są uświęcani.  A świadczy nam to również i Duch Święty, przepowiedział to bowiem w słowach:  Oto przymierze, które ustanowię im po tych dniach, mówi Pan: Włożę Prawa moje do ich serc i wypiszę je w ich umysłach,  A ich grzechy i ich bezprawie nie będą im więcej przypominane.  A gdzie jest od nich wyzwolenie, tam nie ma już ofiary za grzech."

Zasiadł po prawicy Boga. Piszę to rozważanie w wigilię Bożego Narodzenia. W wielu miejscach, w stajenkach położony malusieńki Jezus. Tu i ówdzie widzimy figurki Maryi trzymającej bezradne dzieciątko Jezus. Są kraje gdzie Maryja i dzieciątko Jezus całkowicie przysłonili Majestat Jezusa. To w jakiś sposób zakłamuje rzeczywistość, ponieważ obecnie Jezus, w całym swoim Majestacie, siedzi po prawicy Boga i współuczestniczy w Jego potędze królewskiej i w Jego godności Bożej jako Pan panów i Król królów. Jest tam w oczekiwaniu, aż proces pokonania nieprzyjaciół dobiegnie końca.


”W te ostatnie dni [Bóg] przemówił do nas w osobie Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy i przez którego uczynił okresy czasu. On, będąc blaskiem chwały i wyrażeniem Jego istoty, podtrzymując wszystko słowem swojej mocy, gdy sam dokonał oczyszczenia naszych grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach.[…] I: Ty, o Panie, na początku założyłeś fundamenty ziemi, a niebiosa są dziełem twoich rąk. One przeminą, ale Ty trwasz, wszystkie jak szata ulegną zużyciu, I jak płaszcz je zwiniesz, i będą odmienione; ale Ty jesteś zawsze ten sam i lata twoje się nie skończą. I czy kiedykolwiek powiedział do któregoś z aniołów: Siądź po mojej prawicy, dopóki nie położę nieprzyjaciół twoich jako podnóżek twoich stóp?” Hebrajczyków 1:2,3; 10-13

”Główną więc myślą tego, co jest mówione, jest to, że mamy takiego arcykapłana, który zasiadł po prawej stronie tronu Majestatu na niebiosach, Jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku, który wzniósł Pan, a nie człowiek.” Hebrajczyków 8:1,2

W poprzednim rozważaniu wymieniłem dobrodziejstwa jakie mamy dzięki ofierze Pana Jezusa. Ta ofiara, złożona z Jego krwi i ciała jest niewspółmiernie lepsza od tego co proponowało Prawo ceremonialne w Starym Przymierzu. W dzisiejszym fragmencie czytamy, że ofiara Jezusa doprowadza nas, poprzez uświęcenie [poświęcenie] do doskonałości

Użyty tutaj grecki wyraz 'τετελειωκεν teteleiōken' oznacza, ukończenie, udoskonalenie, zrealizować coś, doprowadzić do perfekcji, do końca. w liście do Hebrajczyków autor używa go dziewięć razy i jest to ważny element zawarte w przesłaniu Listu. Przyjrzyjmy się tym miejscom:

"Przystało bowiem Temu, dla którego jest wszystko i przez którego jest wszystko, aby Tego, który wielu synów wprowadził do chwały, wodza ich zbawienia, uczynić doskonałym przez cierpienia." 2:10

"A będąc doskonałym, stał się dla wszystkich, którzy są Mu posłuszni, sprawcą zbawienia wiecznego," 5:9

"Prawo bowiem nie doprowadziło niczego do doskonałości, lecz wprowadzało do lepszej nadziei, przez którą zbliżamy się do Boga."; "Prawo bowiem ustanawia arcykapłanami ludzi mających słabość; ale słowo złożonej przysięgi, po nadaniu Prawa – ustanawia Syna Bożego uczynionego doskonałym na wieki." 7:19,28

„Przez to Duch Święty oznajmia, że nie jest jeszcze ukazana droga do świętego świętych, dopóki istnieje pierwszy przybytek, Co jest przykładem teraźniejszego czasu, w którym składane są dary i ofiary, nie mogące uczynić doskonałym w sumieniu tego, który pełni służbę,” 9: 8,9

"Albowiem Prawo mając cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, nie może nigdy przez te same ofiary, które co rok ustawicznie ofiarowują, uczynić doskonałymi tych, którzy przystępują do Boga." 10:1

"Bóg bowiem odnośnie nas przewidział coś lepszego, aby oni bez nas nie zostali doprowadzeni do doskonałości." 11:40

”Ale wy przystąpiliście do góry Syjon i do miasta Boga żywego, do niebiańskiego Jeruzalem i do dziesiątek tysięcy aniołów, Do uroczystego zgromadzenia i do wywołanych pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, i do Boga, sędziego wszystkich, i do duchów sprawiedliwych, uczynionych doskonałymi,” 12:22,23

Drugi wyraz tu występujący to: ' αγιαζομενους hagiazomenous' oznacza oddzielony od (świata), poświęcony dla (Boga), inny.

Uświęcenie jest nieodzownym elementem w procesie doprowadzenia nas do doskonałości. Ten proces jest, często niezauważalnym, bagatelizowanym dobrodziejstwem wynikającym z ofiary Jezusa. W tym procesie ważną rolę odgrywa Duch Święty, który, umieszcza duchowe Prawa w naszych sercach i wypisuje je w naszych umysłach. Zostało to zapowiedziane w Księdze Jeremiasza 31:33. W Księdze Jeremiasza dotyczy to narodu Izraelskiego i nic dziwnego, że autor to miejsce cytuje, zważywszy na to, do kogo adresowany jest List. Jednak taki sam udział Ducha Świętego w prowadzeniu ku doskonałości, jest udziałem nas wszystkich, uczniów Jezusa.

Dzisiejszy fragment kończy się deklaracją cudownej wolności: „A ich grzechy i ich bezprawie nie będą mi więcej przypominane. A gdzie jest od nich wyzwolenie, tam nie ma już ofiary za grzech.”

Rozdział 10:1-12

"Prawo [Tora] bowiem, zawierając cień [mglisty zarys] przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, nie może nigdy przez te same ofiary, które co roku są nieustannie składane, uczynić doskonałymi [doprowadzić do celu] tych, którzy przychodzą [zbliżają się]. W przeciwnym razie przestano by je składać, dlatego że składający je, raz oczyszczeni, nie mieliby już żadnych grzechów na sumieniu [nie mieli już żadnej świadomości grzechu]. A jednak przez te ofiary każdego roku odbywa się przypominanie grzechów.  Niemożliwe jest bowiem, aby krew wołów i kozłów gładziła [usuwała] grzechy. Dlatego przychodząc na świat, mówi: Ofiary ani daru nie chciałeś, ale przygotowałeś [utworzyłeś, udoskonaliłeś] mi ciało.  Całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się tobie [nie znalazłeś upodobania].  Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę - na początku księgi jest napisane o mnie - abym spełniał twoją wolę, o Boże.  Powiedziawszy wyżej: Ofiar, darów, całopaleń i ofiar za grzech nie chciałeś i nie podobały się tobie [nie znalazłeś upodobania], choć składa się je zgodnie z Prawem;  Następnie powiedział: Oto przychodzę, abym spełniał twoją wolę, o Boże. Znosi [zabiera, usuwa] pierwsze, aby ustanowić drugie.  Za sprawą tej woli jesteśmy uświęceni [poświęceni] przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze.  A każdy kapłan staje codziennie do wykonywania służby Bożej, wiele razy składając te same ofiary, które nigdy nie mogą zgładzić [zdjąć] grzechów.  Lecz ten, gdy złożył jedną ofiarę za grzechy na zawsze, zasiadł po prawicy Boga;"


Przeczytajmy jeszcze fragment z Księgi Psalmów:

„Wiele uczyniłeś cudów, PANIE, mój Boże, a twoich zamysłów wobec nas nikt nie potrafi wyliczyć przed tobą; gdybym chciał je opowiedzieć i ogłosić, jest ich więcej, niż zdołałbym wypowiedzieć.  Ofiary i daru nie chciałeś, lecz otworzyłeś [przekłułeś BG] mi uszy; nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzech.  Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę, na początku księgi jest napisane o mnie;  Pragnę czynić twoją wolę, mój Boże, a twoje prawo jest w moim wnętrzu.” Psalm 40: 5-8

Jezus jest pośrednikiem lepszego, doskonalszego przymierza. To co mamy, my „Grecy”, a przede wszystkim Żydzi, dzięki Nowemu Przymierzu i raz na zawsze złożonej ofierze za grzech w osobie Baranka Bożego jest daleko lepsze od tego wszystkiego mieści się pod słowem Prawo.

To co było dotychczas było tylko cieniem, mglistym zarysem, nawet nie obrazem dobrodziejstw jakie wynikają z Nowego Przymierza. Jednym z takich dobrodziejstw jest oczyszczenie i doprowadzenie do doskonałości. Kolejnym dobrodziejstwem jest uwolnienie z niewoli grzechu. Otrzymanie daru w postaci dobrego, czystego, wolnego od grzechu sumienia. Wiersz dziesiąty mówi o jeszcze jednym dobrodziejstwie ofiary Jezusa. „Za sprawą tej woli jesteśmy uświęceni [poświęceni] przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze.” Co to jest uświęcenie? Poświęcenie to oddzielenie od tego co cielesne, światowe i przeznaczenie dla celów duchowych, niebiańskich. W tym znaczeniu jesteśmy również kapłanami poświęconymi, oddzielonymi do służby. Poświęcenie to także usprawiedliwienie i oczyszczenie.

„A ja za nich uświęcam samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie.” Ewangelia Jana 17:19

„Zborowi Boga w Koryncie, do tych, którzy są uświęceni w Chrystusie Jezusie, powołanym świętym, ze wszystkimi, którzy wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa na każdym miejscu – ich, a także i naszym.” 1 list do Koryntian 1:2; „A takimi niektórzy z was byli. Lecz zostaliście obmyci, lecz zostaliście uświęceni, lecz zostaliście usprawiedliwieni w imię Pana Jezusa i przez Ducha naszego Boga.” 1 list do Koryntian 6:11

”Oni to ukazują działanie prawa wpisanego w ich serca, za poświadczeniem ich sumienia i myśli wzajemnie się oskarżających lub też usprawiedliwiających;” Rzymian 2:15; „I mając wielkiego kapłana nad domem Bożym; Zbliżmy się ze szczerym sercem, w pełni wiary, mając serca oczyszczone od złego sumienia i ciało obmyte czystą wodą.” Hebrajczyków 10: 21,22


W niewoli grzechu…

Obowiązujące Żydów Prawo i obrzędy, ofiary za grzech, wciąż na nowo, a zwłaszcza raz roku w Dniu Pojednana permanentnie przypominały o grzechu. Jedynie przypominały, zakrywały, ale nie usuwały grzechu. Człowiek nadal był niewolnikiem grzechu. Zakryć a usunąć to wielka różnica. Tę różnicę czyni Jezus swoją, raz na zawsze złożoną ze swojego ciała, ofiarą.

Kto nie był w niewoli trudno mu zrozumieć czym jest niewola. Można być niewolnikiem dobrego pana lub okrutnego tyrana. Ta najcięższa niewola, choć niewielu ludzi zdaje sobie z tego sprawę, to niewola grzechu.

W Ew. Jana 8.34 Jezus mówi do niewierzącego faryzeusza, "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, każdy, kto grzeszy, jest niewolnikiem grzechu.";  "a uwolnieni od grzechu, staliście się sługami sprawiedliwości" (Rzymian 6.18).

Dla człowieka który jest niewolnikiem grzechu najgorsze jest poczucie winy, wewnętrzne oskarżenia, przypominanie o grzechu; „odbywa się przypominanie grzechów.” Z tego uwalnia nas Jezus. Co za wielkie dobrodziejstwo!

List do Hebrajczyków pisany był do Żydów i w liście tym autor bardzo wyraźnie pisze, że jest coś więcej, coś lepszego, doskonalszego niż Prawo. Ma to szczególny wydźwięk w naszych czasach gdy w niektórych przypadkach, poganie poddają się Prawu. Bardzo mocno brzmiący, w uszach Żydów, w tym kontekście zapewne jest werset szósty: „Całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się tobie.”

Uczniowie Jezusa są również uświęceni
i poświęceni do służby jako kapłaństwo święte.

„I wy sami, jako żywe kamienie, jesteście budowani w dom duchowy, w kapłaństwo święte, by przez Jezusa Chrystusa przynosić Bogu godne przyjęcia duchowe ofiary.” 1 List Piotra 2:5

„Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym na własność, abyście ogłaszali cnoty Tego, który powołał was z ciemności do przedziwnego swojego światła;” 1 List Piotra 2:9; „I uczynił nas królami i kapłanami Boga i Ojca swojego; Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen.” Apokalipsa 1:6

Rozdział 9: 24-28

"Chrystus bowiem wszedł nie do uczynionego ręką świętego świętych [świątyni] , które byłoby odbiciem [wizerunkiem, kopią prawdziwego, namiastką], lecz do samego nieba, aby teraz być obecnym [orędować, stawać] w naszym imieniu przed obliczem Boga;  I nie po to, by wiele razy ofiarowywać samego siebie, tak jak arcykapłan wchodzi do świętego świętych co roku z cudzą krwią,  Bo inaczej musiałby wielokrotnie od założenia świata cierpieć, lecz teraz na końcu wieków [wypełnienia czasów] objawił się raz dla zmazania [zgładzenia, usunięcia, unieważnienia, odrzucenia] grzechu przez ofiarowanie samego siebie.  A jak postanowiono [przechowywane, o ile jest odłożone] ludziom raz umrzeć, a potem sąd,  Tak i Chrystus [Pomazaniec], raz będąc ofiarowany, aby wziąć na siebie [zgładzić, usunąć, ponieść na sobie] grzechy [wielu grzechów BG], drugi raz, już bez żadnego związku z grzechem, ukaże się tym, którzy Go oczekują ku zbawieniu."

Ten fragment mówi o trzech ważnych sprawach. Ofiara Jezusa jest złożona raz na zawsze i nie ma potrzeby by ja powtarzać, nawet symbolicznie. Że Chrystus unieważnił skutki grzechu i stanął przed obliczem Boga by stać tam w naszym imieniu. Inaczej mówiąc, będąc z Nim, "odziani w niego" mamy możliwość stanąć przed Tronem Boga w niebie. i po trzecie jest mowa o sądzie i ponownym przyjściu Jezusa.

Literatura hebrajska tak jest skonstruowana, że główne przesłanie zawarte jest w środku utworu. w Liście do Hebrajczyków to rozdziały 7 – 9 są taką "myślą w środku" i zawierają główną myśl listu i przesłania do ówczesnych, a także obecnych  potomków Abrahama, a także dla nas, ludu z pogan.

Bo wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni [zanurzeni], przyoblekliście się [odzialiście się] w Chrystusa.” List do Galacjan 3:27

”Lecz podeszliście do góry Syjon i do miasta Boga żywego, do niebiańskiego Jeruzalem […] I do pośrednika nowego przymierza, Jezusa, do krwi, którą się kropi, a która mówi lepsze rzeczy niż krew Abla. Uważajcie, abyście nie odtrącili tego, który przemawia.” Hebrajczyków 12:22-25

W Chrystusie i z Chrystusem mamy ogromne bogactwo dóbr duchowych. Niewidzialnych, ale odczuwalnych, o tym będziemy czytać w 12 rozdziale Listu do Hebrajczyków. Tam też jest ostrzeżenie: "abyście nie odtrącili" nie wzgardzili Chrystusem, nie odwrócili się od Niego, ani od tych wszystkich dobrodziejstw jakie mamy w Nim.

Z Pisma Świętego, o czym pisałem wcześniej, dowiadujemy się, że gdzieś w górze, w duchowej przestrzeni jest niebiański Przybytek, a ten na ziemi, zbudowany ludzkimi rękoma, był tylko odbiciem tej znajdującej się w duchowej rzeczywistości. Ale czy ta ‘duchowa’ świątynia jest w niebie? Wiersz 24 informuje nas, że ów ‘duchowy’ przybytek jest poza nazwijmy to centralnym Niebem, w którym jest tron Boga. Miejsce Najświętsze z Przebłagalnią też było miejscem obecności chwały Bożej. Aby tam dotrzeć, trzeba było wejść na dziedziniec, a następnie przejść Miejsce Święte. Pamiętamy, że tylko arcykapłan, raz w roku mógł tam się pojawić, aby „wstawiać” się za ludem Izraela. Jest to wierny obraz duchowej rzeczywistości, w której Chrystus staje przed obliczem Boga w Niebie, aby jako Arcykapłan wstawiać się za nami. Nie wchodzi tam wiele razy, wszedł tam ze swoją własną krwią raz na zawsze.

"I znam takiego człowieka – czy w ciele, czy poza ciałem, nie wiem, Bóg wie – Został porwany do raju i słyszał niewypowiedziane słowa, których człowiekowi nie wolno wypowiedzieć. Z takiego będę się chlubić;" 2 Koryntian 12:3-5

Jezus wszedł tam z własną krwią, o wartości tej krwi pisałem w poprzednim rozważaniu. Teraz dopiszę jeszcze trzy wiersze:

"Wiedząc, że nie zniszczalnym srebrem albo złotem zostaliście wykupieni z waszego marnego postępowania, przekazanego przez ojców, Ale drogą krwią Chrystusa, jako Baranka niewinnego i nieskalanego," 1 Piotra 1:18,19

"I od Jezusa Chrystusa, który jest świadkiem wiernym, pierworodnym z umarłych i władcą królów ziemi; który nas umiłował i obmył nas z naszych grzechów w swojej krwi,"Objawienie 1:5

"Albowiem jest to dobre i godne przyjęcia przed Bogiem, Zbawicielem naszym, Który chce, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do dogłębnego poznania prawdy. Bo jeden jest Bóg, jeden też pośrednik Boga i ludzi: człowiek Chrystus Jezus, Który dał siebie samego na okup za wszystkich, na świadectwo swoich czasów." 1 Tymoteusza 2: 3-6

W zdaniu: „aby teraz być obecnym, stanąć w naszym imieniu” jest użyty bardzo ciekawy wyraz grecki ‘emfanisthēnai’ co oznacza, uczynić widocznym, objawić, to oznacza, że coś, wcześniej niewidocznego” zostało objawione, uczynione dla nas, widocznym dla Boga. To coś więcej niż wstawiać się za nami. To pokazanie nas w zupełnie innej rzeczywistości, jako czystych, sprawiedliwych i nienagannych.

”Dlatego też całkowicie może zbawić tych, którzy przez niego przychodzą do Boga, bo zawsze żyje, aby wstawiać się za nimi.” List do Hebrajczyków 7:25

”Któż potępi? Chrystus jest tym, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który też jest po prawicy Boga i wstawia się za nami.” List do Rzymian 8:34

”Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika [paraklēton, pocieszyciela,opiekuna], u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy.” 1 Jana 2:1

Rozdział kończy się wspomnieniem Sądu i Powtórnego Przyjścia. Te dwa kluczowe teologiczne zagadnienia są ściśle powiązane z KRWIĄ I OFIARĄ, ponieważ w Krwi Baranka jest odkupienie, siła i zwycięstwo, ale także zapowiedź sądu.

„a potem sąd”

Sąd. To jest wspólny mianownik dla wszystkich ludzi. Biblia w wielu miejscach pisze o sądzie. Mamy tutaj ponownie użyty bardzo ciekawy wyraz grecki ‘krisis’.

Naukę o sądzie, autor Listu do Hebrajczyków umieszcza na liście podstawowych nauk chrześcijańskich. i w Hbrajczyków 6:1,2 czytamy; "Dlatego zostawmy podstawowe nauki o Chrystusie i przejdźmy do tego, co doskonałe, nie zakładając ponownie fundamentu, którym jest [...] Nauka o [...] sądzie wiecznym."

"Zaklinam cię więc przed Bogiem i Panem Jezusem Chrystusem, który będzie sądził żywych i umarłych w czasie swego przyjścia i swego królestwa;" 2 List do Tymoteusza 4:1

„Ojciec nikogo nie sądzi, lecz wszelki sąd ‘krisis’ przekazał Synowi” Ew. Jana 5:22.

"Znamy bowiem tego, który powiedział: Zemsta do mnie należy, ja odpłacę, mówi Pan. I znowu: Pan będzie sądzić swój lud." List do Hebrajczyków 10:30

"Umie Pan pobożnych wyrwać z pokusy, a niesprawiedliwych zachować na dzień sądu, aby byli ukarani; [...]  A obecne niebiosa i ziemia przez to samo słowo są utrzymane i zachowane dla ognia na dzień sądu i zatracenia bezbożnych ludzi." 2 List Piotra 2,9, 3:7

” Także aniołów, którzy nie zachowali swego pierwotnego stanu, lecz opuścili własne mieszkanie, zatrzymał w wiecznych pętach w ciemnościach na sąd 'krinin'wielkiego dnia. […] Oto idzie Pan z tysiącami swoich świętych; Aby dokonać sądu ‘krinin’ nad wszystkimi i ukarać wszystkich bezbożników spośród nich za wszystkie ich bezbożne czyny, których się bezbożnie dopuścili, i za wszystkie ostre słowa, które wypowiadali przeciwko niemu bezbożni grzesznicy.” Judy 1:6, 14,15

"I zobaczyłem umarłych, wielkich i małych, stojących przed Bogiem, i otwarto księgi. Otwarto też inną księgę, księgę życia. I osądzeni zostali umarli według tego, co było napisane w księgach, to znaczy według ich uczynków.  I wydało morze umarłych, którzy w nim byli, również śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich byli. I zostali osądzeni, każdy według swoich uczynków." Objawienie 20:12

Oprócz sądu ‘krisis’ jest trybunał z greckiego ‘bemati’. Temat ten jest bardzo obszerny i zachęcam do poczytania co na temat sądu, rodzajów sądów, Sędziego jest napisane w Biblii.

”Dlaczego więc ty potępiasz swego brata? Albo czemu lekceważysz swego brata? Wszyscy bowiem staniemy przed trybunałem Chrystusa.” List do Rzymian 14:10

„Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za to, co czynił w ciele, według tego, co czynił, czy dobro, czy zło.” 2 list do Koryntian 5:10