"Stwierdził [zaświadczył] to zaś ktoś, kiedy gdzieś powiedział: Czymże jest człowiek, że pamiętasz o nim [spoglądasz na niego]? Albo syn człowieczy, że dbasz o niego [że go nawiedzasz, zajmujesz się nim]? Uczyniłeś go na krótko nieco [na krótko niższym od] [trochę, lub na trochę] mniejszym od aniołów, chwałą i dostojeństwem ukoronowałeś go, wszystko poddałeś pod stopy jego. A poddawszy mu wszystko, nie pozostawił niczego, co by mu poddane [podporządkowane] nie było. Teraz jednak nie widzimy jeszcze, że mu wszystko jest poddane; widzimy raczej tego, który na krótko uczyniony został mniejszym od aniołów, Jezusa, ukoronowanego chwałą i dostojeństwem za cierpienia śmierci [śmiertelne cierpienie], aby z łaski Bożej zakosztował [zasmakował] śmierci za każdego [za całą ludzkość, za wszystkich]."
Widzimy Jezusa. To jest bardzo dobry tytuł dzisiejszego fragmentu. Teraz jeszcze nie widzimy wielu rzeczy, które należą do przyszłości. Spodziewamy się, czasami żywimy tylko nadzieję wbrew nadziei, ale już teraz mamy możliwość widzieć Jezusa, tego który za nas zakosztował cierpienia śmierci, i obecnie jako nasz Arcykapłan zasiada po prawicy Majestatu.
List do Hebrajczyków nie jest akademickim podręcznikiem dla studentów teologii i filozofii. List był adresowany do zwykłych ludzi, głównie do Żydów. Prosty pobożny człowiek nie odważy się wyobrazić sobie i powiedzieć; tak, a tak wygląda Bóg. Tymczasem jest wiele prób intelektualnego zobrazowania Boga. Jest np. takie określenie jak unia hipostatyczna… W 451 roku Sobór chalcedoński, uznał, że należy wyznawać, iż Jezus Chrystus, będąc jedną osobą, posiada dwie natury boską i ludzką (diofizytyzm), a ich zjednoczenie dokonało się: bez zmiany, pomieszania, rozdzielenia i bez rozłączenia. Do dziś teologowie prowadzą długie debaty nad tymi zagadnieniami. Autor Listu do Hebrajczyków nie używa takich zawiłych naukowych terminów. Pisze wprost, że Syn jest Bogiem, a zarazem człowiekiem, że jest kimś większym od aniołów. Dobrze, że Listu do Hebrajczyków nie pisał uczestnik soboru chalcedońskiego. Później z biegiem czasu teologowie i filozofowie przyozdobili prostą Ewangelię w różne kwiatki mądrości ludzkiej. Chcieli coś pojaśnić, a zagmatwali.
Przeczytajmy teraz fragment z Psalmu ósmego;
”Gdy przypatruję się twoim niebiosom, dziełu twoich palców, księżycowi i gwiazdom, które utwierdziłeś; Wtedy mówię: Czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, albo syn człowieczy, że troszczysz się o niego? Uczyniłeś go bowiem niewiele mniejszym od aniołów, chwałą i czcią go ukoronowałeś. Dałeś mu panowanie nad dziełami twoich rąk, wszystko poddałeś pod jego stopy: Owce i wszelkie bydło, a także zwierzęta polne; Ptactwo niebieskie i ryby morskie, i wszystko, co przemierza szlaki mórz. O PANIE, nasz Panie, jak sławne jest twoje imię na całej ziemi!” Psalm 8:3-9
Jest tutaj mowa o człowieku, któremu Pan Bóg w ogrodzie Eden nadał prawo panowania nad Jego dziełami. W Księdze Rodzaju 1:26,28 czytamy;
”Potem Bóg powiedział: Uczyńmy człowieka na nasz obraz według naszego podobieństwa; niech panuje nad rybami morskimi i ptactwem niebieskim, nad bydłem i całą ziemią oraz nad wszelkimi zwierzętami pełzającymi, które pełzają po ziemi. … Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, napełniajcie ziemię i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebieskim, i nad wszelkimi zwierzętami, które poruszają się po ziemi.”
Mamy tutaj w Psalmie mowę o pierwszym człowieku, o Adamie, natomiast w Liście do Hebrajczyków jest mowa o drugim człowieku, o człowieczeństwie Pana Jezusa. Jest to zgodne z myślą Pawła z Listu do Rzymian, i do Koryntian gdzie czytamy,
”Dlatego, tak jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech - śmierć, tak też na wszystkich ludzi przeszła śmierć, ponieważ wszyscy zgrzeszyli. Grzech bowiem był na świecie aż do nadania prawa, ale grzechu się nie poczytuje, gdy nie ma prawa. „Śmierć jednak królowała od Adama aż do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie popełnili grzechu podobnego do przestępstwa Adama, który jest obrazem tego, który miał przyjść. Lecz z przestępstwem nie jest tak, jak z darem łaski. Jeśli bowiem przez przestępstwo jednego wielu umarło, tym obficiej spłynęła na wielu łaska Boga i dar przez łaskę jednego człowieka, Jezusa Chrystusa. A z darem nie jest tak, jak z tym, co przyszło przez jednego, który zgrzeszył. Wyrok bowiem jest z powodu jednego przestępstwa ku potępieniu, ale dar łaski z powodu wielu przestępstw ku usprawiedliwieniu. Jeśli bowiem z powodu przestępstwa jednego śmierć zaczęła królować przez jednego, tym bardziej ci, którzy przyjmują obfitość tej łaski i dar sprawiedliwości, będą królować w życiu przez jednego, Jezusa Chrystusa. Tak więc, jak przez przestępstwo jednego na wszystkich ludzi spadł wyrok ku potępieniu, tak też przez sprawiedliwość jednego na wszystkich ludzi spłynął dar ku usprawiedliwieniu dającemu życie. Jak bowiem przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo jednego wielu stało się sprawiedliwymi.” Rzymian 5:12-19
”Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni. […]Tak też napisano: Pierwszy człowiek Adam stał się istotą żywą, ostatni Adam stał się duchem ożywiającym.” 1 list do Koryntian 15:22, 45
Jest w tym fragmencie (jak i w całym liście) zawarta prośba autora, aby skierować swój wzrok na Jezusa, który „z łaski Bożej zakosztował [zasmakował] śmierci”, „wylał swoją duszę na śmierć” za każdego. Taki był bowiem plan Boga, odkupienie ludzkości, zapowiedziane przez proroka Izajasza;
”Lecz spodobało się PANU zetrzeć go i zgnębić. A po złożeniu swojej duszy na ofiarę za grzech, ujrzy swoje potomstwo, przedłuży swoje dni i to, co się podoba PANU, przez jego rękę szczęśliwie się spełni. Z udręki swojej duszy ujrzy owoc i nasyci się. Mój sprawiedliwy sługa swoim poznaniem usprawiedliwi wielu, bo sam poniesie ich nieprawości. Dlatego dam mu dział wśród wielkich, aby dzielił się zdobyczami z mocarzami, ponieważ wylał swoją duszę na śmierć.” Izajasza 53:10-12
A apostoł Jan dodaje; „I On jest przebłaganiem za nasze grzechy, a nie tylko za nasze, lecz także za grzechy całego świata.” 1Jana 2:2
Wszystko poddałeś pod stopy jego.
Zanim Jezus doszedł do tego momentu wywyższenia, musiał wiele wycierpieć. To Jego człowieczeństwo, niezbędne dla odkupienia ludzkości, drogo Go kosztowało. Pisze o tym Paweł w liście do Filipian 2:8-10;
”A z postawy uznany za człowieka, uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i darował mu imię, które jest ponad wszelkie imię; Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie, na ziemi i pod ziemią.”
To poddanie wszystkiego Jezusowi, Synowi Człowieczemu zostało dane od Ojca. Było nagrodą, uhonorowaniem Jego posłuszeństwa. Jeszcze przed wniebowstąpieniem Pan Jezus był świadomy otrzymanej władzy. „Wtedy Jezus podszedł i powiedział do nich: Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi” Mateusza 28:18; „Ojciec miłuje Syna i wszystko dał w jego ręce.” Jana 3:35; „Jezus, wiedząc, że Ojciec dał wszystko w jego ręce i że od Boga wyszedł, i do Boga idzie;” Jana 13:3
W Liście do Efezjan 1:20-22 czytamy czym jest "przemożna wielkość Jego mocy" którą; ”Okazał ją w Chrystusie, gdy go wskrzesił z martwych i posadził po swojej prawicy w miejscach niebiańskich; Wysoko ponad wszelką zwierzchnością i władzą, mocą, panowaniem i ponad wszelkim imieniem wypowiadanym nie tylko w tym świecie, ale i w przyszłym. I wszystko poddał pod jego stopy, a jego samego dał jako głowę ponad wszystkim kościołowi;”
To panowanie Chrystusa dane jest mu na jakiś czas, może na czas Tysiącletniego Królestwa. W 1 Koryntian 15:25-28 czytamy;
”Bo on musi królować, aż położy wszystkich wrogów pod swoje stopy. A ostatni wróg, który zostanie zniszczony, to śmierć. Wszystko bowiem poddał pod jego stopy. A gdy mówi, że wszystko jest mu poddane, jest jasne, że oprócz tego, który mu wszystko poddał. Gdy zaś wszystko zostanie mu poddane, wtedy i sam Syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.”
Na koniec naszych rozważań chciałbym abyśmy przeczytali jeden wiersz zapisany w 1 Tym. 3:16; „A bez wątpienia wielka jest tajemnica pobożności: Bóg objawiony został w ciele, usprawiedliwiony w Duchu, widziany był przez anioły, głoszony był poganom, uwierzono mu na świecie, wzięty został w górę do chwały."
niedziela, 27 września 2020
sobota, 26 września 2020
Wykroczenie i nieposłuszeństwo
"a wszelkie wykroczenia [przestępstwa] oraz przejawy [nieposłuszeństwa] nieuległości spotkały się z zasłużoną karą" Hebrajczyków 2:2
Wrócę na moment do tego wiersza z drugiego rozdziału. Warto zwrócić naszą uwagę na dwa słowa; wykroczenie i nieposłuszeństwo. William Barclay w komentarzu do tego fragmentu zauważa;
"Następnie autor Listu do Hebrajczyków wymienia dwa grzechy, za które Prawo wymierzało karę: są to przestępstwo i nieposłuszeństwo. Pierwszy z nich to parabasis, co dosłownie znaczy przekroczenie linii. Istnieje wyraźna linia zakreślona przez poznanie i sumienie, wykroczenie poza nią jest grzechem. Drugi grzech – nieposłuszeństwo – to parakoe. Parakoe to przede wszystkim znaczy niedokładne słyszenie, na przykład przez niedosłyszącego człowieka, a następnie niedbałe słuchanie, słuchanie nieuważne, które prowadzi do niewłaściwego zrozumienia lub nie pozwala uchwycić głównej myśli wypowiedzianych słów. I w końcu – słowo to oznacza niechęć do słuchania, a stąd i nieposłuszeństwo głosowi Bożemu. Jest to świadome zamykanie uszu na rozkazy, ostrzeżenia i zaproszenia Boże."
niedziela, 20 września 2020
Rozdział 2: 3-5
„To jakże my ujdziemy cało [uciekniemy, ocalejemy], jeżeli zlekceważymy tak wielkie zbawienie? Najpierw było ono zwiastowane przez Pana, potem potwierdzone nam przez tych, którzy słyszeli, a Bóg poręczył [uwierzytelnił, dał świadectwo przez] je również znakami i cudami, i różnorodnymi niezwykłymi czynami [przejawami mocy] oraz darami Ducha Świętego według swojej woli. Bo nie aniołom poddał [przyszły zamieszkały]świat, który ma przyjść, o którym mówimy."
W poprzednim rozważaniu była mowa o konsekwencjach zaniedbania zbawienia. Zbawienie jest bardzo szerokim zagadnieniem teologicznym. Nawet powstała dyscyplina naukowa, nauka o zbawieniu czyli soteriologia. Zagadnienie zbawienia jest przedmiotem dyskusji, a nawet podziałów wśród chrześcijan.
Dla autora Listu ważniejszą kwestią jest by zbawienia nie zlekceważyć, nie zignorować. Warto w tym miejscu przeczytać jedną z przypowieści Pana z czternastego rozdziału Ewangelii Łukasza.
„Pewien człowiek wydał wielką ucztę i zaprosił wielu. A gdy nadszedł czas uczty, posłał swego sługę, żeby powiedział zaproszonym: Chodźcie, bo już wszystko gotowe. A oni zaczęli się wszyscy jednomyślnie wymawiać. Pierwszy mu powiedział: Kupiłem pole i muszę iść je obejrzeć. Proszę cię, uważaj mnie za wytłumaczonego. Drugi zaś powiedział: Kupiłem pięć par wołów i idę je wypróbować. Proszę cię, uważaj mnie za wytłumaczonego. A jeszcze inny powiedział: Pojąłem żonę i dlatego nie mogę przyjść. A gdy sługa wrócił, oznajmił to swemu panu. Wtedy gospodarz rozgniewał się i powiedział do swego sługi: Wyjdź szybko na ulice i zaułki miasta i wprowadź tu ubogich, ułomnych, chromych i ślepych. I powiedział sługa: Panie, stało się, jak rozkazałeś, a jeszcze jest miejsce. Wtedy Pan powiedział do sługi: Wyjdź na drogi i między opłotki i przymuszaj do wejścia, aby mój dom się zapełnił. Mówię wam bowiem, że żaden z tych ludzi, którzy byli zaproszeni, nie skosztuje mojej uczty.”
Konsekwencje zaniedbania, zbagatelizowania zbawienia są tragiczne. Czytamy o tym dalej; „Kto łamie zakon Mojżesza, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków; o ileż sroższej kary, sądzicie, godzien będzie ten, kto Syna Bożego podeptał i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski!.” Hebrajczyków 10:28,29
”Baczcie, abyście nie odtrącili tego [odrzucili, odwrócili się od], który mówi; jeśli bowiem tamci, odtrąciwszy tego, który na ziemi przemawiał, nie uszli kary, to tym bardziej my, jeżeli się odwrócimy od tego, który przemawia z nieba. Hebrajczyków 12:25
Wielu Żydów odwróciło się na pięcie i odeszło po wysłuchaniu mów Jezusa i Apostołów. Nie pomogły znaki i przejawy mocy.
Dzisiejszy fragment jest o tym, że najwięcej do powiedzenia na temat Zbawienia miał Jezus, a potem ci którzy słyszeli to co On mówił. Zbawienie to nie tylko wyzwolenie z niewoli grzechu i od potępienia, ale również wyzwolenie, wolność od wielu zniewoleń, trudnych sytuacji dnia codziennego. To także możliwość ujrzenia i wejścia do Królestwa Bożego.
W tym kontekście warto zwrócić uwagę na wiersz piąty, w którym jest mowa o świecie, który ma przyjść. Apostoł Jan pisał, że cały obecny świat tkwi, jest zatopiony w złem, jest w mocy zła. „My wiemy, że … cały świat tkwi w złem.” 1 List Jana 5:19 Zbawienie to wybawienie od potępienia grzechu, żądła śmierci, ale również wyzwolenie z tego obecnego złego świata. Dalej w tym samym liście czytamy; „Lecz wy podeszliście do góry Syjon i do miasta Boga żywego, do Jeruzalem niebieskiego i do niezliczonej rzeszy aniołów, do uroczystego zgromadzenia” Hebrajczyków 12:22
O tej nadziei pisał również apostoł Piotr; ”Ale my oczekujemy, według obietnicy nowych niebios i nowej ziemi, w których mieszka sprawiedliwość. Przeto, umiłowani, oczekując tego starajcie się, abyście znalezieni zostali przed nim bez skazy i bez nagany, w pokoju.” 2 Piotra 3:13,14
Bóg poręczył [uwierzytelnił, dał świadectwo przez]
je również znakami i cudami
Uwiarygodnienie słów Jezusa i Apostołów było na tamten czas bardzo ważną kwestią. Ludzie, szczególnie poganie nie znali pism, nie było Nowego Testamentu. Była potrzeba uwierzytelnienia Bożego poselstwa. Zresztą to obiecał Pan tuż przed wzięciem w górę do nieba.
”A takie znaki będą towarzyszyły tym, którzy uwierzyli: w imieniu moim demony wyganiać będą, nowymi językami mówić będą, węże brać będą, a choćby coś trującego wypili, nie zaszkodzi im. Na chorych ręce kłaść będą, a ci wyzdrowieją. A gdy Pan Jezus to do nich powiedział, został wzięty w górę do nieba i usiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i wszędzie kazali, a Pan im pomagał i potwierdzał ich słowo znakami, które mu towarzyszyły.” Marek 16:17-20
”Nie odważę się bowiem mówić o czymkolwiek, czego Chrystus nie dokonał przeze mnie, aby przywieść pogan do posłuszeństwa słowem i czynem, przez moc znaków i cudów oraz przez moc Ducha Świętego, tak iż, począwszy od Jerozolimy i okolicznych krajów aż po Ilirię, rozkrzewiłem ewangelię Chrystusową.” Rzymian 15:18,19
”Stałem się głupi; wyście mnie do tego zmusili. Wyście bowiem powinni byli mnie polecić. Bo w niczym nie ustępowałem owym arcyapostołom, chociaż jestem niczym. Znamiona potwierdzające godność apostoła wystąpiły wśród was we wszelakiej cierpliwości, w znakach, cudach i przejawach mocy.” 2 Koryntian 12:12
”Posłał On synom izraelskim Słowo, zwiastując dobrą nowinę o pokoju przez Jezusa Chrystusa; On to jest Panem wszystkich. Wy wiecie, co się działo po całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan - o Jezusie z Nazaretu, jak Bóg namaścił go Duchem Świętym i mocą, jak chodził, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkich opętanych przez diabła, bo Bóg był z nim. A my jesteśmy świadkami tego wszystkiego, co uczynił w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie.” Dzieje Apostolskie 10:37,38
Bo nie aniołom poddał przyszły świat...
W poprzednich wierszach czytaliśmy, że Pan Jezus jest ponad aniołami. Podkreślenie wyższości Pana Jezusa nad aniołami było potrzebne współczesnym Żydom, którzy przypisywali aniołom bardzo ważną rolę. W tym wierszu po raz kolejny autor Listu pisze, nie aniołom...
W poprzednim rozważaniu była mowa o konsekwencjach zaniedbania zbawienia. Zbawienie jest bardzo szerokim zagadnieniem teologicznym. Nawet powstała dyscyplina naukowa, nauka o zbawieniu czyli soteriologia. Zagadnienie zbawienia jest przedmiotem dyskusji, a nawet podziałów wśród chrześcijan.
Dla autora Listu ważniejszą kwestią jest by zbawienia nie zlekceważyć, nie zignorować. Warto w tym miejscu przeczytać jedną z przypowieści Pana z czternastego rozdziału Ewangelii Łukasza.
„Pewien człowiek wydał wielką ucztę i zaprosił wielu. A gdy nadszedł czas uczty, posłał swego sługę, żeby powiedział zaproszonym: Chodźcie, bo już wszystko gotowe. A oni zaczęli się wszyscy jednomyślnie wymawiać. Pierwszy mu powiedział: Kupiłem pole i muszę iść je obejrzeć. Proszę cię, uważaj mnie za wytłumaczonego. Drugi zaś powiedział: Kupiłem pięć par wołów i idę je wypróbować. Proszę cię, uważaj mnie za wytłumaczonego. A jeszcze inny powiedział: Pojąłem żonę i dlatego nie mogę przyjść. A gdy sługa wrócił, oznajmił to swemu panu. Wtedy gospodarz rozgniewał się i powiedział do swego sługi: Wyjdź szybko na ulice i zaułki miasta i wprowadź tu ubogich, ułomnych, chromych i ślepych. I powiedział sługa: Panie, stało się, jak rozkazałeś, a jeszcze jest miejsce. Wtedy Pan powiedział do sługi: Wyjdź na drogi i między opłotki i przymuszaj do wejścia, aby mój dom się zapełnił. Mówię wam bowiem, że żaden z tych ludzi, którzy byli zaproszeni, nie skosztuje mojej uczty.”
Konsekwencje zaniedbania, zbagatelizowania zbawienia są tragiczne. Czytamy o tym dalej; „Kto łamie zakon Mojżesza, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków; o ileż sroższej kary, sądzicie, godzien będzie ten, kto Syna Bożego podeptał i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski!.” Hebrajczyków 10:28,29
”Baczcie, abyście nie odtrącili tego [odrzucili, odwrócili się od], który mówi; jeśli bowiem tamci, odtrąciwszy tego, który na ziemi przemawiał, nie uszli kary, to tym bardziej my, jeżeli się odwrócimy od tego, który przemawia z nieba. Hebrajczyków 12:25
Wielu Żydów odwróciło się na pięcie i odeszło po wysłuchaniu mów Jezusa i Apostołów. Nie pomogły znaki i przejawy mocy.
Dzisiejszy fragment jest o tym, że najwięcej do powiedzenia na temat Zbawienia miał Jezus, a potem ci którzy słyszeli to co On mówił. Zbawienie to nie tylko wyzwolenie z niewoli grzechu i od potępienia, ale również wyzwolenie, wolność od wielu zniewoleń, trudnych sytuacji dnia codziennego. To także możliwość ujrzenia i wejścia do Królestwa Bożego.
W tym kontekście warto zwrócić uwagę na wiersz piąty, w którym jest mowa o świecie, który ma przyjść. Apostoł Jan pisał, że cały obecny świat tkwi, jest zatopiony w złem, jest w mocy zła. „My wiemy, że … cały świat tkwi w złem.” 1 List Jana 5:19 Zbawienie to wybawienie od potępienia grzechu, żądła śmierci, ale również wyzwolenie z tego obecnego złego świata. Dalej w tym samym liście czytamy; „Lecz wy podeszliście do góry Syjon i do miasta Boga żywego, do Jeruzalem niebieskiego i do niezliczonej rzeszy aniołów, do uroczystego zgromadzenia” Hebrajczyków 12:22
O tej nadziei pisał również apostoł Piotr; ”Ale my oczekujemy, według obietnicy nowych niebios i nowej ziemi, w których mieszka sprawiedliwość. Przeto, umiłowani, oczekując tego starajcie się, abyście znalezieni zostali przed nim bez skazy i bez nagany, w pokoju.” 2 Piotra 3:13,14
Bóg poręczył [uwierzytelnił, dał świadectwo przez]
je również znakami i cudami
Uwiarygodnienie słów Jezusa i Apostołów było na tamten czas bardzo ważną kwestią. Ludzie, szczególnie poganie nie znali pism, nie było Nowego Testamentu. Była potrzeba uwierzytelnienia Bożego poselstwa. Zresztą to obiecał Pan tuż przed wzięciem w górę do nieba.
”A takie znaki będą towarzyszyły tym, którzy uwierzyli: w imieniu moim demony wyganiać będą, nowymi językami mówić będą, węże brać będą, a choćby coś trującego wypili, nie zaszkodzi im. Na chorych ręce kłaść będą, a ci wyzdrowieją. A gdy Pan Jezus to do nich powiedział, został wzięty w górę do nieba i usiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i wszędzie kazali, a Pan im pomagał i potwierdzał ich słowo znakami, które mu towarzyszyły.” Marek 16:17-20
”Nie odważę się bowiem mówić o czymkolwiek, czego Chrystus nie dokonał przeze mnie, aby przywieść pogan do posłuszeństwa słowem i czynem, przez moc znaków i cudów oraz przez moc Ducha Świętego, tak iż, począwszy od Jerozolimy i okolicznych krajów aż po Ilirię, rozkrzewiłem ewangelię Chrystusową.” Rzymian 15:18,19
”Stałem się głupi; wyście mnie do tego zmusili. Wyście bowiem powinni byli mnie polecić. Bo w niczym nie ustępowałem owym arcyapostołom, chociaż jestem niczym. Znamiona potwierdzające godność apostoła wystąpiły wśród was we wszelakiej cierpliwości, w znakach, cudach i przejawach mocy.” 2 Koryntian 12:12
”Posłał On synom izraelskim Słowo, zwiastując dobrą nowinę o pokoju przez Jezusa Chrystusa; On to jest Panem wszystkich. Wy wiecie, co się działo po całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan - o Jezusie z Nazaretu, jak Bóg namaścił go Duchem Świętym i mocą, jak chodził, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkich opętanych przez diabła, bo Bóg był z nim. A my jesteśmy świadkami tego wszystkiego, co uczynił w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie.” Dzieje Apostolskie 10:37,38
Bo nie aniołom poddał przyszły świat...
W poprzednich wierszach czytaliśmy, że Pan Jezus jest ponad aniołami. Podkreślenie wyższości Pana Jezusa nad aniołami było potrzebne współczesnym Żydom, którzy przypisywali aniołom bardzo ważną rolę. W tym wierszu po raz kolejny autor Listu pisze, nie aniołom...
poniedziałek, 7 września 2020
Dlatego...
Studiując tekst listu warto zwrócić uwagę na pewne słowa kluczowe. Takim słowem jest "dlatego". Przeczytaj List do Hebrajczyków, zaznacz słowo „dlatego”, które wskazuje na wnioski i wypisz informacje.
1:1-2 Bóg w tych ostatnich dniach przemówił do nas przez Swojego Syna.
2:1 Dlatego musimy tym bardziej trzymać się tego co słyszeliśmy, aby nam to czasem nie uciekło.
2:14 Jezus stał się uczestnikiem ciała.
2:17 Dlatego musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym najwyższym kapłanem.
2:18 Jezus sam cierpiał może dopomóc tym, którzy są w pokusa
3:1 Dlatego mamy zwrócić uwagę na Apostoła i najwyższego Kapłana.
3:6 My jesteśmy Jego domem.
3:7 Dlatego my nie powinniśmy zatwardzać naszych serc na Jego głos.
3:9 Ojcowie kusili Boga widząc Jego dzieła.
3:10 Dlatego Bóg rozgniewał się na nich.
3:18-19 Ojcowie nie wieszli do Jego odpoczynku z powodu niewiary.
4:1 Bać się więc gdy trwa jeszcze obietnica wejścia do Bożego odpocznienia.
4:8-9 Jeszcze zostaje odpocznienie.
4:10-11 Można wejść do Jego odpocznienia. Starać się wejść do Jego odpocznienia.
5:11-14 Oni poznali tą prawdę, byli ugruntowani w niej, jednak wątpili i cofali się.
6:1 Dlatego mamy zostawić podstawowe nauki o Chrystusie i przejdźmy do tego co doskonałe.
6:16 Potwierdzenie wymaga złożenia przysięgi na coś większego.
6:17 Dlatego Bóg poręczył Swoją obietnicę przysięgą.
7:24 Kapłaństwo Jezusa trwa na wieki.
7:25 Dlatego może całkowicie zbawić, tych którzy przez Niego przychodzą do Ojca.
8:3 Każdy najwyższy kapłan składał ofiary. Dlatego konieczne jest, aby Jezus miał coś ofiarować.
9:13-14 Chrystus ofiarował Siebie bez skazy, oczyści nasze sumienie, aby służyć Bogu.
9:15 Dlatego Jezus jest pośrednikiem Nowego Przymierza.
9:16-17 Testament nabiera mocy z chwilą śmierci.
9:18 Dlatego pierwszy testament nie był zapoczątkowane bez krwi.
10:4 Jest niemożliwe, żeby krew wołów i kozłów gładziła grzechy.
10:5 Dlatego Bóg nie chciał ofiar, ale dał Jezusowi ciało na ofiarę.
11:11 Sara uznała za wiernego Tego, który obiecał.
11:12 Dlatego z jednego człowieka obumarłego zrodziło się liczne potomstwo.
11:1-40 Mamy wokół siebie wie świadków wiary
12:1 Mamy biec w cierpliwości w wyznaczonym nam wyścigu.
12:10-11 Karanie nie jest przyjemne, ale przynosi błogi owoc sprawiedliwości.
12:12 Dlatego mamy wyprostować opadłe ręce i omdlałe kolana.
12:25 Uważać, żeby nie odtrącić Tego, który przemawia.
12:28 Dlatego, że mamy trzymać się łaski i służmy Bogu jak się Jemu podoba.
13:11 Ofiara za grzech jest spalana poza obozem.
13:12 Dlatego Jezus, żeby uświęcił lud cierpiał poza bramą.
Dlaczego autor tak sformułował swój list?
- Wnioski, które robił autor pokazują jak rzeczy ze S.T. wskazywały na Chrystusa, jak one spełniły się w Chrystusie i jak Jezus przewyższa rzeczy ze S.T.
- Bóg chce, żeby nie tylko Żydzi widzieli związek Jezusa ze S.T., ale aby każda wierząca osoba to widziała.
Artykuł pochodzi ze strony: http://studiumbiblijne.manifo.com/list-do-hebrajczykow-cz--1
1:1-2 Bóg w tych ostatnich dniach przemówił do nas przez Swojego Syna.
2:1 Dlatego musimy tym bardziej trzymać się tego co słyszeliśmy, aby nam to czasem nie uciekło.
2:14 Jezus stał się uczestnikiem ciała.
2:17 Dlatego musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym najwyższym kapłanem.
2:18 Jezus sam cierpiał może dopomóc tym, którzy są w pokusa
3:1 Dlatego mamy zwrócić uwagę na Apostoła i najwyższego Kapłana.
3:6 My jesteśmy Jego domem.
3:7 Dlatego my nie powinniśmy zatwardzać naszych serc na Jego głos.
3:9 Ojcowie kusili Boga widząc Jego dzieła.
3:10 Dlatego Bóg rozgniewał się na nich.
3:18-19 Ojcowie nie wieszli do Jego odpoczynku z powodu niewiary.
4:1 Bać się więc gdy trwa jeszcze obietnica wejścia do Bożego odpocznienia.
4:8-9 Jeszcze zostaje odpocznienie.
4:10-11 Można wejść do Jego odpocznienia. Starać się wejść do Jego odpocznienia.
5:11-14 Oni poznali tą prawdę, byli ugruntowani w niej, jednak wątpili i cofali się.
6:1 Dlatego mamy zostawić podstawowe nauki o Chrystusie i przejdźmy do tego co doskonałe.
6:16 Potwierdzenie wymaga złożenia przysięgi na coś większego.
6:17 Dlatego Bóg poręczył Swoją obietnicę przysięgą.
7:24 Kapłaństwo Jezusa trwa na wieki.
7:25 Dlatego może całkowicie zbawić, tych którzy przez Niego przychodzą do Ojca.
8:3 Każdy najwyższy kapłan składał ofiary. Dlatego konieczne jest, aby Jezus miał coś ofiarować.
9:13-14 Chrystus ofiarował Siebie bez skazy, oczyści nasze sumienie, aby służyć Bogu.
9:15 Dlatego Jezus jest pośrednikiem Nowego Przymierza.
9:16-17 Testament nabiera mocy z chwilą śmierci.
9:18 Dlatego pierwszy testament nie był zapoczątkowane bez krwi.
10:4 Jest niemożliwe, żeby krew wołów i kozłów gładziła grzechy.
10:5 Dlatego Bóg nie chciał ofiar, ale dał Jezusowi ciało na ofiarę.
11:11 Sara uznała za wiernego Tego, który obiecał.
11:12 Dlatego z jednego człowieka obumarłego zrodziło się liczne potomstwo.
11:1-40 Mamy wokół siebie wie świadków wiary
12:1 Mamy biec w cierpliwości w wyznaczonym nam wyścigu.
12:10-11 Karanie nie jest przyjemne, ale przynosi błogi owoc sprawiedliwości.
12:12 Dlatego mamy wyprostować opadłe ręce i omdlałe kolana.
12:25 Uważać, żeby nie odtrącić Tego, który przemawia.
12:28 Dlatego, że mamy trzymać się łaski i służmy Bogu jak się Jemu podoba.
13:11 Ofiara za grzech jest spalana poza obozem.
13:12 Dlatego Jezus, żeby uświęcił lud cierpiał poza bramą.
Dlaczego autor tak sformułował swój list?
- Wnioski, które robił autor pokazują jak rzeczy ze S.T. wskazywały na Chrystusa, jak one spełniły się w Chrystusie i jak Jezus przewyższa rzeczy ze S.T.
- Bóg chce, żeby nie tylko Żydzi widzieli związek Jezusa ze S.T., ale aby każda wierząca osoba to widziała.
Artykuł pochodzi ze strony: http://studiumbiblijne.manifo.com/list-do-hebrajczykow-cz--1
czwartek, 3 września 2020
Rozdział 2: 1-3a
"Dlatego musimy tym baczniejszą zwracać uwagę na to [trzymać się tego][stosować się do tego], co słyszeliśmy, abyśmy czasem nie zboczyli z drogi [ześlizgnęli się][aby nam to czasem nie uciekło][nie minęli się z celem][nie oddalili się]. Bo jeśli słowo wypowiedziane [głoszone] przez aniołów było nienaruszalne, a wszelkie przestępstwo i nieposłuszeństwo spotkało się ze słuszną [sprawiedliwą, pewną] odpłatą, to jakże my ujdziemy cało [unikniemy kary], jeżeli zlekceważymy [zaniedbamy][pogardzimy, odtrącimy, odrzucimy] tak wielkie zbawienie [wyzwolenie]?"
William Barclay pisze; "Występują tu dwa ważne słowa: prosechein i pararrein. Pierwsze z nich znaczy zwracać uwagę, zaś drugie posiada wiele znaczeń. Określa ono coś płynnego lub śliskiego i może oznaczać obrączkę, która zsunęła się z palca; okruszek chleba, który spadł na niewłaściwe miejsce; temat, który zagubił się w rozmowie; fakt, który uszedł uwagi w czasie dyskusji; coś, co się rozwiało lub przeciekło. Zasadniczo słowem tym określa się coś, co przez nieuwagę i bezmyślność zostaje stracone.
Obydwa słowa posiadają również znaczenie żeglarskie. Prosechein może oznaczać przycumowanie statku, a pararrein może określać statek, który przez zaniedbanie zabezpieczenia zostaje porwany przez wiatr, prąd morski lub przypływ wód. A więc wiersz pierwszy można byłoby przetłumaczyć: „Dlatego tym staranniej musimy zakotwiczyć swoje życie do rzeczy, których zostaliśmy nauczeni zanim statek naszego życia nie zostanie porwany z portu i nie zatonie”. Jest to barwny obraz statku unoszonego przez fale ku zgubie, ponieważ jego kapitan beztrosko śpi. Dla większości z nas niebezpieczeństwo to polega na dryfowaniu w kierunku grzechu. Tylko nieliczni świadomie i szybko odwracają się do Boga plecami, natomiast bardzo wielu jest takich, którzy stopniowo, z każdym dniem odchodzą od Niego coraz dalej. Tylko nieliczni nagle popełniają jakiś katastrofalny grzech, natomiast wielu prawie niezauważalnie wkracza w takie sytuacje, w których nagle się budzi i przekonuje się, że zrujnowali swoje życie, a przy tym złamali czyjeś serce. Zawsze musimy być czujni wobec niebezpieczeństw życia unoszonego przez prąd."
Podobnie Fritz Laubach w swoim komentarzu pisze; „Gr. ‘pararyomai’ występuje już w Przyp. 3:23 (LXX) znaczy ześlizgnąć się, runąć. W omawianym fragmencie to obrazowe wyrażenie przypomina podobieństwo z Mateusza 7:24-27. Życie człowieka, który nie traktuje poważnie Słowa Bożego, podobne jest do domu zbudowanego na piasku i porwanego przez rwące fale rzeki. W takim właśnie kontekście apostoł słowa swoje kieruje do członków zboru.”
Barclay kontynuuje myśl; "Następnie autor Listu do Hebrajczyków wymienia dwa grzechy, za które Prawo wymierzało karę: są to przestępstwo i nieposłuszeństwo. Pierwszy z nich to parabasis, co dosłownie znaczy przekroczenie Unii. Istnieje wyraźna linia zakreślona przez poznanie i sumienie, wykroczenie poza nią jest grzechem. Drugi grzech - nieposłuszeństwo - to parakoe. Parakoe to przede wszystkim znaczy niedokładne słyszenie, na przykład przez niedosłyszącego człowieka, a następnie niedbałe słuchanie, słuchanie nieuważne, które prowadzi do niewłaściwego zrozumienia lub nie pozwala uchwycić głównej myśli wypowiedzianych słów. I w końcu - słowo to oznacza niechęć do słuchania, a stąd i nieposłuszeństwo głosowi Bożemu. Jest to świadome zamykanie uszu na rozkazy, ostrzeżenia i zaproszenia Boże."
Autor listu czyni człowieka wierzącego odpowiedzialnym za przyjęcie, a następnie za pielęgnowanie zbawienia. Niedbałość, nonszalancki, lekceważący stosunek co do zbawienia prowadzi na manowce.
Czytamy o tym w innych miejscach Listu do Hebrajczyków. Widać, że ten temat jest ważny dla autora Listu. W 3: 6, 12 przeczytamy; „Jeśli tylko do końca zachowamy niewzruszenie ufność [ufną odwagę] i chwalebną nadzieję”; „Baczcie, bracia, żeby nie było czasem w kimś z was złego, niewierzącego serca, które by odpadło, [odstąpiło] od Boga żywego,” ; 4:1, 7„Gdy tedy obietnica wejścia do odpocznienia jego jest jeszcze ważna, miejmy się na baczności [bójmy się], aby się nie okazało, że ktoś z was pozostał w tyle [nie osiągnął jej].”; „Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych.”
Następnie bardzo ważny fragment z szóstego rozdziału 6:4-6 „Jest bowiem rzeczą niemożliwą, żeby tych - którzy raz zostali oświeceni i zakosztowali daru niebiańskiego, i stali się uczestnikami Ducha Świętego, i zakosztowali Słowa Bożego, że jest dobre oraz cudownych mocy wieku przyszłego - gdy odpadli, powtórnie odnowić i przywieść do pokuty, ponieważ oni sami ponownie krzyżują Syna Bożego i wystawiają go na urągowisko.” 6:11 „Pragniemy zaś, aby każdy z was okazywał tę samą gorliwość dla zachowania pełni nadziei aż do końca, abyście się nie stali ociężałymi, ale byli naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnice”.
Następnie w 10,26-30; 35-38 oraz 12:14-17; 25; „Bo jeśli otrzymawszy poznanie prawdy, rozmyślnie grzeszymy, nie ma już dla nas ofiary za grzechy, lecz tylko straszliwe oczekiwanie sądu i żar ognia, który strawi przeciwników. Kto łamie zakon Mojżesza, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków; o ileż sroższej kary, sądzicie, godzien będzie ten, kto Syna Bożego podeptał i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski! Znamy przecież tego, który powiedział: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę; oraz: Pan sądzić będzie lud swój. Straszna to rzecz wpaść w ręce Boga żywego.”; Nie porzucajcie więc ufności waszej, która ma wielką zapłatę. Albowiem wytrwałości wam potrzeba, abyście, gdy wypełnicie wolę Bożą, dostąpili tego, co obiecał. Bo jeszcze tylko mała chwila, a przyjdzie Ten, który ma przyjść, i nie będzie zwlekał; a sprawiedliwy mój z wiary żyć będzie; lecz jeśli się cofnie, nie będzie dusza moja miała w nim upodobania.”; Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana, bacząc, żeby nikt nie pozostał z dala od łaski Bożej, żeby jakiś gorzki korzeń rosnący w górę, nie wyrządził szkody i żeby przezeń nie pokalało się wielu, żeby nikt nie był rozpustny lub lekkomyślny jak Ezaw, który za jedną potrawę sprzedał pierworodztwo swoje. A wiecie, że potem, gdy chciał otrzymać błogosławieństwo, został odrzucony, nie uzyskał bowiem zmiany swego położenia, chociaż o nią ze łzami zabiegał.”;
„ Baczcie, abyście nie odtrącili tego, który mówi; jeśli bowiem tamci, odtrąciwszy tego, który na ziemi przemawiał, nie uszli kary, to tym bardziej my, jeżeli się odwrócimy od tego, który przemawia z nieba”
”Słowo wypowiedziane [głoszone] przez aniołów było nienaruszalne,”
W tych słowach jest odniesienie do pośrednictwa aniołów w przekazaniu Mojżeszowi Prawa na górze Synaj. Czytamy o tym w Dziejach Apostolskich 7: 38,39 i 53 „On ci[Mojżesz] to w czasie zgromadzenia na pustyni pośredniczył między aniołem, który do niego mówił na górze Synaj, a ojcami naszymi, on też otrzymał słowa żywota, aby je nam przekazać. Lecz ojcowie nasi nie chcieli mu być posłuszni, odepchnęli go i sercami swymi zwrócili się ku Egiptowi.”; „wy, którzy otrzymaliście zakon, jak wam go dali aniołowie, a nie przestrzegaliście go.” oraz w Liście do Galatów 3:19 „Czymże więc jest zakon? Został on dodany z powodu przestępstw, aż do przyjścia potomka, którego dotyczy obietnica; a został on dany przez aniołów do rąk pośrednika.”
Bożego Słowa nie wolno naruszać, bo jest to przestępstwem. Nie można być wobec tego Słowa obojetnym. Przejść mimo. Wiemy czym skończyło się nieposłuszeństwo i lekceważący stosunek Hebrajczyków do słów głoszonych przez Bożych posłańców, czy to aniołów, czy proroków czy też samego Jezusa. W tych historiach narodu wybranego kryje się sporo pouczeń dla nas.
"o ileż sroższej kary, sądzicie, godzien będzie ten, kto Syna Bożego podeptał i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski!" Hebrajczyków 10:29
William Barclay pisze; "Występują tu dwa ważne słowa: prosechein i pararrein. Pierwsze z nich znaczy zwracać uwagę, zaś drugie posiada wiele znaczeń. Określa ono coś płynnego lub śliskiego i może oznaczać obrączkę, która zsunęła się z palca; okruszek chleba, który spadł na niewłaściwe miejsce; temat, który zagubił się w rozmowie; fakt, który uszedł uwagi w czasie dyskusji; coś, co się rozwiało lub przeciekło. Zasadniczo słowem tym określa się coś, co przez nieuwagę i bezmyślność zostaje stracone.
Obydwa słowa posiadają również znaczenie żeglarskie. Prosechein może oznaczać przycumowanie statku, a pararrein może określać statek, który przez zaniedbanie zabezpieczenia zostaje porwany przez wiatr, prąd morski lub przypływ wód. A więc wiersz pierwszy można byłoby przetłumaczyć: „Dlatego tym staranniej musimy zakotwiczyć swoje życie do rzeczy, których zostaliśmy nauczeni zanim statek naszego życia nie zostanie porwany z portu i nie zatonie”. Jest to barwny obraz statku unoszonego przez fale ku zgubie, ponieważ jego kapitan beztrosko śpi. Dla większości z nas niebezpieczeństwo to polega na dryfowaniu w kierunku grzechu. Tylko nieliczni świadomie i szybko odwracają się do Boga plecami, natomiast bardzo wielu jest takich, którzy stopniowo, z każdym dniem odchodzą od Niego coraz dalej. Tylko nieliczni nagle popełniają jakiś katastrofalny grzech, natomiast wielu prawie niezauważalnie wkracza w takie sytuacje, w których nagle się budzi i przekonuje się, że zrujnowali swoje życie, a przy tym złamali czyjeś serce. Zawsze musimy być czujni wobec niebezpieczeństw życia unoszonego przez prąd."
Podobnie Fritz Laubach w swoim komentarzu pisze; „Gr. ‘pararyomai’ występuje już w Przyp. 3:23 (LXX) znaczy ześlizgnąć się, runąć. W omawianym fragmencie to obrazowe wyrażenie przypomina podobieństwo z Mateusza 7:24-27. Życie człowieka, który nie traktuje poważnie Słowa Bożego, podobne jest do domu zbudowanego na piasku i porwanego przez rwące fale rzeki. W takim właśnie kontekście apostoł słowa swoje kieruje do członków zboru.”
Barclay kontynuuje myśl; "Następnie autor Listu do Hebrajczyków wymienia dwa grzechy, za które Prawo wymierzało karę: są to przestępstwo i nieposłuszeństwo. Pierwszy z nich to parabasis, co dosłownie znaczy przekroczenie Unii. Istnieje wyraźna linia zakreślona przez poznanie i sumienie, wykroczenie poza nią jest grzechem. Drugi grzech - nieposłuszeństwo - to parakoe. Parakoe to przede wszystkim znaczy niedokładne słyszenie, na przykład przez niedosłyszącego człowieka, a następnie niedbałe słuchanie, słuchanie nieuważne, które prowadzi do niewłaściwego zrozumienia lub nie pozwala uchwycić głównej myśli wypowiedzianych słów. I w końcu - słowo to oznacza niechęć do słuchania, a stąd i nieposłuszeństwo głosowi Bożemu. Jest to świadome zamykanie uszu na rozkazy, ostrzeżenia i zaproszenia Boże."
Autor listu czyni człowieka wierzącego odpowiedzialnym za przyjęcie, a następnie za pielęgnowanie zbawienia. Niedbałość, nonszalancki, lekceważący stosunek co do zbawienia prowadzi na manowce.
Czytamy o tym w innych miejscach Listu do Hebrajczyków. Widać, że ten temat jest ważny dla autora Listu. W 3: 6, 12 przeczytamy; „Jeśli tylko do końca zachowamy niewzruszenie ufność [ufną odwagę] i chwalebną nadzieję”; „Baczcie, bracia, żeby nie było czasem w kimś z was złego, niewierzącego serca, które by odpadło, [odstąpiło] od Boga żywego,” ; 4:1, 7„Gdy tedy obietnica wejścia do odpocznienia jego jest jeszcze ważna, miejmy się na baczności [bójmy się], aby się nie okazało, że ktoś z was pozostał w tyle [nie osiągnął jej].”; „Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych.”
Następnie bardzo ważny fragment z szóstego rozdziału 6:4-6 „Jest bowiem rzeczą niemożliwą, żeby tych - którzy raz zostali oświeceni i zakosztowali daru niebiańskiego, i stali się uczestnikami Ducha Świętego, i zakosztowali Słowa Bożego, że jest dobre oraz cudownych mocy wieku przyszłego - gdy odpadli, powtórnie odnowić i przywieść do pokuty, ponieważ oni sami ponownie krzyżują Syna Bożego i wystawiają go na urągowisko.” 6:11 „Pragniemy zaś, aby każdy z was okazywał tę samą gorliwość dla zachowania pełni nadziei aż do końca, abyście się nie stali ociężałymi, ale byli naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnice”.
Następnie w 10,26-30; 35-38 oraz 12:14-17; 25; „Bo jeśli otrzymawszy poznanie prawdy, rozmyślnie grzeszymy, nie ma już dla nas ofiary za grzechy, lecz tylko straszliwe oczekiwanie sądu i żar ognia, który strawi przeciwników. Kto łamie zakon Mojżesza, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków; o ileż sroższej kary, sądzicie, godzien będzie ten, kto Syna Bożego podeptał i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski! Znamy przecież tego, który powiedział: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę; oraz: Pan sądzić będzie lud swój. Straszna to rzecz wpaść w ręce Boga żywego.”; Nie porzucajcie więc ufności waszej, która ma wielką zapłatę. Albowiem wytrwałości wam potrzeba, abyście, gdy wypełnicie wolę Bożą, dostąpili tego, co obiecał. Bo jeszcze tylko mała chwila, a przyjdzie Ten, który ma przyjść, i nie będzie zwlekał; a sprawiedliwy mój z wiary żyć będzie; lecz jeśli się cofnie, nie będzie dusza moja miała w nim upodobania.”; Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana, bacząc, żeby nikt nie pozostał z dala od łaski Bożej, żeby jakiś gorzki korzeń rosnący w górę, nie wyrządził szkody i żeby przezeń nie pokalało się wielu, żeby nikt nie był rozpustny lub lekkomyślny jak Ezaw, który za jedną potrawę sprzedał pierworodztwo swoje. A wiecie, że potem, gdy chciał otrzymać błogosławieństwo, został odrzucony, nie uzyskał bowiem zmiany swego położenia, chociaż o nią ze łzami zabiegał.”;
„ Baczcie, abyście nie odtrącili tego, który mówi; jeśli bowiem tamci, odtrąciwszy tego, który na ziemi przemawiał, nie uszli kary, to tym bardziej my, jeżeli się odwrócimy od tego, który przemawia z nieba”
”Słowo wypowiedziane [głoszone] przez aniołów było nienaruszalne,”
W tych słowach jest odniesienie do pośrednictwa aniołów w przekazaniu Mojżeszowi Prawa na górze Synaj. Czytamy o tym w Dziejach Apostolskich 7: 38,39 i 53 „On ci[Mojżesz] to w czasie zgromadzenia na pustyni pośredniczył między aniołem, który do niego mówił na górze Synaj, a ojcami naszymi, on też otrzymał słowa żywota, aby je nam przekazać. Lecz ojcowie nasi nie chcieli mu być posłuszni, odepchnęli go i sercami swymi zwrócili się ku Egiptowi.”; „wy, którzy otrzymaliście zakon, jak wam go dali aniołowie, a nie przestrzegaliście go.” oraz w Liście do Galatów 3:19 „Czymże więc jest zakon? Został on dodany z powodu przestępstw, aż do przyjścia potomka, którego dotyczy obietnica; a został on dany przez aniołów do rąk pośrednika.”
Bożego Słowa nie wolno naruszać, bo jest to przestępstwem. Nie można być wobec tego Słowa obojetnym. Przejść mimo. Wiemy czym skończyło się nieposłuszeństwo i lekceważący stosunek Hebrajczyków do słów głoszonych przez Bożych posłańców, czy to aniołów, czy proroków czy też samego Jezusa. W tych historiach narodu wybranego kryje się sporo pouczeń dla nas.
"o ileż sroższej kary, sądzicie, godzien będzie ten, kto Syna Bożego podeptał i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski!" Hebrajczyków 10:29
Subskrybuj:
Posty (Atom)